Menu górne

REKLAMA

  • Reklama
Dziś jest 29 marca 2024 r., imieniny Eustachego, Wiktora



Hipisowskie Anioły

[w:] "Wyszkowiak" nr 46/2009 z 17 listopada 2009r.
To opowieść o Marianie Wódkiewiczu. Malarzu. Człowieku, który był i nadal jest prawdziwym hipisem. W pełnym tego słowa znaczeniu.
Zajmuje się malarstwem w zasadzie odkąd pamięta. Jego obrazy cieszą się dużym powodzeniem na zachodzie Europy, szczególnie w Niemczech – do tego stopnia, że z malarstwa utrzymuje swoją rodzinę i galerię, którą prowadzi na Dolnym Śląsku.
Maluje anioły na tle pejzaży kościołów, domów, ludzi. Anioły unoszą się nad światem, dając pozytywna energię. Jego malarstwo można podporządkować do kierunku zwanego prymitywizmem. Pogardzane w Polsce. Dlaczego? Znak zapytanie maluje się na twarzy każdego zachodniego klienta.
– To ma styl i energię. Pokazuje pejzaże, które okraszone są dodatkową metafizyką – słychać opinie.
– Nie wiem, czym się Niemcy zachwycają – mówi jeden z mężczyzn, który uczestniczy w spotkaniu środowiska malarskiego w pensjonacie „Austeria” w Sudetach. Tam również Wódkiewicz wystawia swoje prace. – Te anioły są prymitywne. Jakby dziecko malowało – kontynuuje swój wywód ów człowiek. Mówi to z pogardą i zacięciem.
– Nic sobie z tego nie robię – komentuje natomiast Wódkiewicz. – Co mnie to w zasadzie obchodzi – wzrusza ramionami i śmieje się. Jest rubaszny. Podciąga spodnie, które ma związane sznurkiem do siana. Ponoć znakomicie gra na perkusji.
– Kocham życie – kwituje, a półdługie siwe włosy opadają mu na twarz. – Tyle mam do powiedzenia.
Wódkiewicz, jako młody uczeń gimnazjum, w latach sześćdziesiątych zaczął być hipisem.
– Nie wiedziałem, że jestem hipisem. Nie stosowałem żadnej filozofii. Po prostu samo tak wyszło. Nosiłem długie włosy, bo bałem się fryzjera. I fryzury mnie mierziły. Ubierałem się w to, co miałem, a miałem mało – tu śmieje się siarczyście.
Komunistyczna rzeczywistość zachodniej Polski. Staliny. Leniny. Wszędzie akademie ku czci wodzów rewolucji. I indoktrynacja.
Nie mógł dostosować się do świata i jego ówczesnych społecznych wymogów. Mieszkał w „komunie”, odmówił służby wojskowej, zrezygnował z życia w mieście.
– Nie oglądałem amerykańskich filmów, bo nie miałem telewizora. A jak złożyliśmy się z kolegami i naszymi dziewczynami na wynajmowanie mieszkania, to było taniej – opowiada.
Dlatego teoria, że bycie hipisem jest dla niego całkiem naturalną sprawą, ma rację bytu. Żadnej kreacji. Żadnej pozy. Wódkiewicz ma niezwykłą lekkość bytu człowieka z polotem. A jednocześnie takiego, który ma za nic materialny aspekt życia.
– To nie jest tak – mówi na ten temat. – Interesuje mnie pieniądz, bo mam rodzinę, prowadzę galerię. Interesują mnie rynki zbytu dla moich obrazów.
W życiu był „pod wozem i na wozie”.
– Przeżyłem chyba wszystkie stany – opowiada. – Miałem pieniądze. I ich nie miałem. Zyskiwałem i traciłem. Dlatego nie zastanawiam się długo nad stanem posiadania. To jest. Potem tego nie ma. Potem znowu jest.
Nakręcono o nim dużo filmów dokumentalnych w czasach komuny. Budził wiele kontrowersji i był w swoim stylu życia prawdziwy. Filmy kręcili dokumentaliści z zachodniej Europy. Tu, u nas, był malowanym ptakiem. W Polsce na jego widok pukali się w głowę.
Mijały lata, a on był ciągle tym samym Marianem. Pomimo że ma grubo ponad 60 lat, nigdy nie zmienił swoich zapatrywań, sposobu i stylu życia. Nadal nosi długie włosy. Jak wtedy, gdy był w gimnazjum. I nadal ma zamiast paska do spodni sznurek od snopowiązałki.
Jest żywą legendą ruchu hipisowskiego w Polsce i wytrwałym nonkonformistą. Pomimo „dorosłego życia” niczego nie zmienił w swoim postępowaniu. Poglądów również.
– Przeżyte lata przyniosły mi więcej luzu – mówi „wieczny” hipis. – A tak zwane „doświadczenie życiowe” bardziej mnie zrelaksowało, niż przeraziło – dodaje.
Anioły na jego obrazach są wesołe. Jeden z nich wisi nad łóżkiem mojej córeczki Rozalki.
Unosi się nad kościołem i radośnie trzepocze białymi skrzydłami na tle niebieskiego nieba.
Jest lekki, a jednocześnie pełen mądrości.

Daria Galant

Projekt witryny

Wykonanie: INFOSTRONY - Adam Podemski, e-mail: adam.podemski@infostrony.pl , Poczta