• - Strona Główna

Luka w składzie osobowym kadry pielęgniarskiej ma być „załatana” nadwyżką ratowników medycznych. Genialne, prawda? Jednak ja będę się upierał przy tym, że jest to błąd, który może kosztować wiele.
Nie wiem, czy Państwo zdajecie sobie sprawę, że niedługo minie rok od momentu, kiedy wszyscy dowiedzieli się z mediów, jak duże braki osobowe panują wśród kadry pielęgniarskiej. Za to uświadomienie były odpowiedzialne dwie sytuacje: strajk pielęgniarek z Wyszkowa oraz zbliżające się wybory. Do naszego miasta zjechały wozy transmisyjne oraz oddelegowani zostali posłowie. W Polsce pielęgniarki dostały impuls z Wyszkowa – jeśli teraz nie pokażemy o co nam chodzi, to kiedy? Nasze dziewczyny zjednoczyły też pacjentów, którzy zaczęli im kibicować. Start akcji można jednak niestety porównać do puszczonego balonika po jego napompowaniu – najpierw było dużo emocji, ale efekt jest taki jak ten sflaczały balon po wypłynięciu z niego powietrza. Pojawiły się „Zembalowe” podwyżki 400 zł (z których wyciągnięto 2 x brutto, czyli de facto 231 zł płacone nie do pensji zasadniczej, ale jako dodatek), a nowy rząd zaczął realizację planów łączenia ratowników z pielęgniarkami.
W Polsce jest ponad 175 tysięcy pracujących pielęgniarek. Nie ma dokładnego rejestru ratowników medycznych, ale szacuje się, że jest ich ponad 13 tysięcy. Nawet jeśli nagle wszyscy ratownicy podjęliby się pracy pielęgniarskiej, to byłoby ich i tak za mało, aby pokryć zapotrzebowanie. Polska ma jeden z najniższych wskaźników liczby pielęgniarek na 1 000 mieszkańców, który wynosi ok 5. Można łatwo policzyć, że trzeba byłoby zwiększyć liczbę pracujących dwuipółkrotnie, aby dorównać Szwecji, której wskaźnik wynosi 13. Modyfikując powiedzenie, można by powiedzieć – w puste nawet Salomon nie przeleje.
Druga sprawa to kompetencje. Istnieje łatwa zasada: lekarz jest od leczenia, pielęgniarka od pielęgnowania, ratownik od ratowania. Obecną sytuację można zilustrować: pielęgniarki są przede wszystkim przemęczone nadmiarem obowiązków, a to może negatywnie wpływać na zadowolenie pacjentów. W takich warunkach nie ma też mowy o satysfakcji zawodowej. Nie mają lekko także ratownicy, zmuszeni do pracy kontraktowej. Innymi słowy, aby „wyjść na swoje” pracują po kilkaset godzin w miesiącu, a w związku z tym również są przemęczeni.
Nowy eksperyment to przedmiotowe traktowanie tych dwóch grup polegające na przesypywaniu z jednej górki na drugą. Odbywa się to na zasadzie „dziel i rządź”, skłócającej dwie grupy zawodowe. Zaproponowane rozwiązanie nie powinno być ustawowe, tylko logistyczne, rozwiązujące problem w warunkach kryzysowych. Ustawa nie może rozwiązywać problemów kosztem jednej i drugiej grupy zawodowej, na dodatek tak ważnych dla nas wszystkich.
Czy posłowie nie rozumieją, że na tych zmianach straci tylko pacjent, a problem nie zostanie załatwiony? Nowa ustawa to leczenie dolegliwości, a nie choroby, która nadal będzie trwała.
Nad pielęgniarkami w Polsce widnieje obawa zastraszania, że na ich miejsce będzie zatrudniony ratownik, jeśli będą chciały znów podwyżek. Z drugiej strony ratownicy, których jest stosunkowo dużo muszą pracować na kontrakcie za minimalne pensje. Nęceni są zatem przejściem na etat do oddziałów, ale będą musieli nauczyć się nowych kompetencji, a przecież do szkoły udawali się z powodu innych aspiracji zawodowych.
Pacjent z kolei mamiony jest hasłem, że nastąpi dobra zmiana, bo uzupełniona będzie luka. Znów pojawią się hasła „po co te głupie pielęgniarki i ratownicy narzekają”, przecież wszystko zostało załatwione.
Moim zdaniem, lekiem na to wszystko są jak wszędzie pieniądze. Czemu dawać fundusze na prywatne szkoły toruńskie, zamiast zabrać się za „leczenie” ochrony zdrowia? Idąc za proponowanym przez rząd rozwiązaniem ratownik otrzymując nowe kompetencje powinien otrzymać podwyżkę. Także pielęgniarka będąc osobą doświadczoną powinna być również doceniona wyższą pensją.
Uważam, że prawdziwe rozwiązanie jest inne. Ustawowo pielęgniarki powinny otrzymać godne warunki płacowe, co zwiększy napływ nowych chętnych do zawodu. Także ustawowo należy zmniejszyć odległość pomiędzy bazami karetkowymi, co spowodowałoby zwiększenie miejsc pracy dla ratowników oraz możliwości negocjacyjne co do ich płacy wśród firm obsługujących karetki systemu (są to przeważnie firmy prywatne). Jednocześnie wpłynęłoby to korzystnie na bezpieczeństwo pacjentów. To jedyny słuszny kierunek moim zdaniem, czyż nie? Na koniec dodam, aby nikogo nie urazić – pisząc pielęgniarka i ratownik, miałem na myśli osoby obu płci pracujące w zawodzie.
Arkadiusz Darocha
arkadiusz.darocha@nowoczesna.org

Komentarze

Napisz komentarz

• Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
• Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
• Za treść komentarza odpowiada jego autor.
• Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl

Imię:

Tytuł:

Komentarz: