• - Strona Główna

Na nic zdały się wyjazdowe posiedzenia rządu, który po ośmiu latach uśpienia przypomniał sobie, że na wynik wyborczy nie ma wpływu to, jak oni będą głosować, lecz to, jak zagłosują zwykli obywatele. Miny niektórych polityków po ogłoszeniu sondażowych wyników wyborczych o godzinie 21.00 były bezcenne.
Nie jestem miłośniczką PiS-u, ale życzyłam im jak najlepiej i cieszyłam się, że w wyścigu do Sejmu pokonali PO. Rozczarowałam się troszkę wynikiem PSL-u, gdyż miałam nadzieję, że tym razem nie przekroczy ono magicznego 5% poparcia. Teraz zielona partia ma cztery lata, na to by udowodnić swoim nielicznym wyborcom, że zasłużyła na mandacik zaufania, który ponownie otrzymała. Z nieukrywaną radością obserwowałam zdenerwowanie Zjednoczonej Lewicy, która do samego końca, do czasu ogłoszenia oficjalnych wyników wyborów wierzyła, że uzyska 8% poparcie. Myślę, że Lewica może podziękować ogólnopolskim mediom za, być może nieumyślne, wylansowanie w ostatniej chwili partii Razem. Lider partii pan Adrian Zandberg grzecznie przedstawił się w czasie przedwyborczej debaty, zaś w niedzielę na wieczorze wyborczym stał się zdecydowanie bardziej agresywny, stał się krzykaczem. Partia Razem, jako młodzieżowa (?) lewicówka nigdy mi się nie podobała. Gdy dowiedziałam się, że Razem przekroczyło 3% próg wyborczy i dostanie z budżetu państwa ponad 3 mln zł na dofinansowanie, a raczej finansowanie swojej działalności, zaczęła mnie wkurzać. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że partie polityczne powinny finansować się same lub, tak jak organizacje pożytku publicznego, powinny starać się o 1% odpis z naszych podatków.
Po raz kolejny gratuluję Kukizowi’15, który wbrew przedwyborczym sondażom wprowadził do Sejmu swoich przedstawicieli. Z list Kukiza w poselskich ławach zasiądą również członkowie Ruchu Narodowego, z czego bardzo się cieszę, gdyż od dawna mocno im kibicuję.
Sromotną porażkę poniosło wielu znanych od lat polityków. W Sejmie nie zobaczymy już Piechocińskiego, Palikota, Millera, Giertycha, Dorna, Pawlaka czy Żelichowskiego. Niektórzy z nich tak długo byli posłami, że Sejm traktowali jak własny dom, a bycie posłem jak nieźle płatną państwową posadkę. Niektórzy z nich z zawodu byli posłami.
Martwiłam się troszkę, że po wyborach zapanuje nuda. Nie będzie kampanii wyborczej, nie będzie polityków jeżdżących po naszym pięknym kraju, nie będzie apeli i błagań o rozważne głosowanie. Nic nie będzie. Będzie nuda! Jak to w życiu bywa, pomyliłam się.
Dzień po ogłoszeniu oficjalnych wyników wyborów media rozpoczęły odliczanie, kiedy zwycięska partia spełni swoje przedwyborcze obietnice. To skandal, że już w środę nie dostaliśmy po 500 zł na dziecko, a w czwartek nie weszła życie ustawa o przywróceniu poprzedniego wieku emerytalnego (60 lat dla kobiet, 65 dla mężczyzn).
Głośno jest również o konflikcie w strukturach PO. PO-wcy nie mogą dojść do porozumienia komu mają dziękować za kiepski wynik wyborczy – sobie, czy wyborcom? Pani Ewa Kopacz zachowuje się tak, jakby nie wiedziała, kto z PiS-u obejmie po niej fotel premiera. Od dawna wiadomo, że kandydatem na premiera jest pani Beata Szydło. Być może pani Ewie kandydatura pani Beaty nie podoba się i pewnie dlatego w czwartek wystąpiła z apelem do Jarosława Kaczyńskiego, prezesa zwycięskiej partii, o objęcie tego stanowiska. Od dawna nie rozumiem, co mówi pani Kopacz, więc i tym razem nie będę się zastanawiała o co jej tak na prawdę chodzi.
W Zjednoczonej Lewicy również trwa szukanie kozła ofiarnego za wyborczą porażkę. Jedni winą obarczają Leszka Millera, drudzy mało przekonującą Barbarę Nowacką, jeszcze inni winę zwalają na Bogu ducha winną Magdalenę Ogórek. Wydaje mi się, że porażka lewicy była przesądzona w chwili, gdy SLD połączyło swoje siły z Ruchem Palikota, czy jak kto woli, Twoim Ruchem.
Media zsypują nas także spekulacjami, jak będzie wyglądał nowy rząd. Wygląda to trochę jak gra w pokera – wszyscy mają kamienne twarze, każdy udaje, że nic nie wie, a jak wie to i tak nic nie chce powiedzieć. Uważam, że nie ma co spekulować, gdyż skład nowego rządu poznamy już niebawem. Ja natomiast zastanawiam się, ile naszych wspólnych pieniędzy pójdzie na odprawy i pożegnalne nagrody dla ustępujących ministrów, ich zastępców, zastępców zastępców i ich zastępców.
Szkoda, że żaden kandydat z powiatu wyszkowskiego nie dostał się do Sejmu. Mieliśmy w kim wybierać i przebierać, i może to, że tak wiele osób miało chrapkę na „bycie posłem”, spowodowało że nie dostał się nikt.
Z zainteresowaniem będę obserwowała nasz wyszkowski PiS, w którym podobno potrzebna jest zmiana, o czym mówił pan Andrzejewski w przedwyborczym wywiadzie udzielonym dla „Wyszkowiaka”. Ciekawa jestem także, czy pan Andrzejewski rozpocznie rozmowę z wyszkowskim Klubem Gazety Polskiej.
Z zainteresowaniem obserwowała będę nową scenę polityczną w naszym kraju. Po raz pierwszy jedna partia będzie miała większość w Sejmie. Czy to dobrze? Nie wiem, czas pokaże. Mnie to troszkę niepokoi...

Judyta
judyta@wyszkowiak.pl

Komentarze

Napisz komentarz

• Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
• Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
• Za treść komentarza odpowiada jego autor.
• Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl

Imię:

Tytuł:

Komentarz: