• - Strona Główna

Rzecz jasna – swoje wiekopomne osiągnięcia.
Po wyborach jeszcze przybyło nadętych jak odpustowe balony działaczy i urzędników,,demokratycznego” dworu, którzy maszerują po urzędowych korytarzach z dumną miną mówiącą – I co nam kto zrobi?
W czasie kampanii uczestniczyli w dyskusjach walcząc z oponentami jakby walczyli o życie. Teraz, na wsze czasy wygrani i namaszczeni, nie zwracają już uwagi na jakichś krytyków swoich poczynań i postawy.
Żyjąc dość długo obserwowałem już kilka fal takiego samozadowolenia różnych ekip rządowych i samorządowych. Muszę jednak przyznać, że aktualna wyszkowska fala jest wyjątkowo długa i niesie dużo piany.
Trochę niepewnie czują się jeszcze tylko świeże rodzynki w burmistrzowskim torcie, którym po raz może pierwszy od matury (bo zakładam optymistycznie, że wszyscy radni tę maturę mają) przyszło wystąpić w garniturze z okazji sesji. Również,,nawróceni” na łono jedynie słusznej drogi chodzą póki co ciszej, nie rzucając się w oczy.
A propos nawróconych (czyli tych, którzy z innych ugrupowań stopniowo przechodzili do obozu „demokratycznego przywódcy”). Zapytałem zdolnego chłopaka z KWW,,Czas na zmiany” czy nie lepiej dla niego, żeby teraz wziął przykład z wielu radnych i zaczął karierę w wyszkowskim mainstreamie. – Jesteś młody i zdolny, a przy mnie kariery raczej nie zrobisz. Przynajmniej przy tej władzy (przegrał wybory, mandat zdobył jego dobry kolega, który nierzadko od niego ściągał – nigdy odwrotnie – ale był w słusznym komitecie).
– To poczekam, usłyszałem. – Czyżbyś zapomniał jak nas uczyłeś, że tylko g…no płynie z prądem?
Zawstydzony wróciłem do literatury. Wyczytałem, że nawet najdłuższa fala w końcu znika, a balon im bardzie nadęty, tym głośniej pęka. I że na zalewającą nas falę pychy i bufonady też są sposoby. Od dawna zresztą, o czym świadczy poniższy przykład.

W gabinecie
Młody Michaił Bułhakow (skoro wg badań 19 mln Polaków nie miało w ub. roku ani jednej książki w rękach to przypomnę, że to ten od „Mistrza i Małgorzaty”, choć stawiam, że czytelnicy „Wyszkowiaka” polepszą tę niechlubną statystykę) pragnął spotkać się osobiście z ówczesną gwiazdą literatury i salonów, Włodzimierzem Majakowskim. Organizator spotkania wielokrotnie upewniał się, czy aby Misza nie palnie czegoś niewłaściwego najjaśniejszej gwieździe ówczesnego rosyjskiego parnasu. Bułhakow solennie obiecał.
Wreszcie doszło do spotkania. K. Paustowski przedstawił geniuszowi młodego literata, ale nie wzbudziło to w nim jakiegokolwiek zainteresowania. Majakowski z lekceważeniem spojrzał na pilśniowy kapelusz i idiotyczną muchę w wielkie grochy przyszłego wielkiego pisarza.
Bułhakow przestępując z nogi na nogę, czekał – wydawałoby się – pokornie na jakieś łaskawe słowo. Ale słowo nie padło, geniusz nie zwracał na niego uwagi. Więc odezwał się cicho, ale dobitnie: – Jestem przekonany, że znam pana, Włodzimierzu Władymirowiczu.
Majakowski przerwał rozmowę z Paustowskim. Była to dla niego oczywista bezczelność.
– Mhmm… Tak… Jestem przekonany, że każdy mnie zna.
– Ale ja poznałem pana w swoim gabinecie… – ciągnął Bułhakow nieubłaganie.
Słowo „gabinet” podziałało na Majakowskiego. Na twarzy pojawiło się nawet coś w rodzaju uśmiechu.
– W gabinecie… Mhmm… Tak, mówi pan, w gabinecie… – Majakowski powtarzał to słowo rozkoszując się jego rozległą semantyką – Mówcie proszę… Przypomnijcie mi z łaski swojej…
Bułhakow ciągle z tym samym pokornym wyrazem twarzy wycedził:
– Byliście w moim gabinecie na badaniu.
– A?! – geniusz rewolucji wytrzeszczył oczy.
– Bo ja syfa leczę… Jeżeli wolno mi to tak wyartykułować (za M. Bułhakow,,Pan Piłsudski” 1989).
Jerzy Osęka

***
P.S. Wszystkie tematy i odpowiedzi interesujące czytelników zostaną przeze mnie podjęte i szczegółowo wyjaśnione.

Komentarze

Napisz komentarz

• Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
• Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
• Za treść komentarza odpowiada jego autor.
• Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl

Imię:

Tytuł:

Komentarz: