• - Strona Główna

Droga w Sitnie

Jak długo trwa Pani walka o drogę w Sitnie?
Jadwiga Ickiewicz: – Zaczęło się 4 lata temu. Burmistrz Nowosielski z zastępcą Mrozem przyjechali do nas na zebranie wiejskie i wybory sołtysa. Też byłam na tym zebraniu. Burmistrz powiedział wtedy „droga w Sitnie będzie, w 2010 r. będzie robiony projekt drogi, a w 2011 r. droga”. Kiedy to usłyszałam wstałam, podziękowałam za wybór na sołtysa i zadeklarowałam, że dopilnuję tego, by pan burmistrz tę obietnicę spełnił. Od razu napisałam wniosek do Urzędu Miejskiego o budowę tej drogi. Ale jak można było wtedy obiecać budowę? Nie było wykupów gruntów, projektu inwestycji. I tak, po uchwaleniu budżetu na 2011 rok poinformowano mnie, że są potrzebne wykupy gruntów pod drogę. W tej sprawie chodziłam w urzędzie od pokoju do pokoju, od wydziału do wydziału. Chodziłam potem od domu do domu, odwiedzałam mieszkańców, by ich namówić na sprzedaż gminie ziemi. Nie było łatwo, bo zaproponowana przez gminę cena wykupu wynosiła zaledwie 10 zł za metr kwadratowy. Dotarłam nawet do pana z Warszawy, który w Sitnie nie mieszka, ale ma działkę. On też podpisał zgodę. W trzy tygodnie zebrałam zgody od mieszkańców. Cieszyłam się, bo burmistrz deklarował, że jak tylko będzie wykup, to droga będzie zrobiona. Dziś grunty są wykupione, jest dokumentacja, pozwolenie na budowę. Na sesji Rady Miejskiej, która odbyła się 29 stycznia mówiłam prawdę. Chcę podkreślić, że z mojej strony nie było kłamstwa, czy półprawdy.

Od 2011 r. co roku składa Pani wnioski o wpisanie tej drogi do budżetu.
– Składałam wnioski, burmistrz mówił, że trzeba czekać na pozwolenie na budowę, choć z tego co wiem, nie wszystkie inwestycje, które są wpisywane do budżetu, mają takie pozwolenie. Napisałam pismo do przewodniczącej Piórkowskiej rok temu, przekazałam zdjęcia zalanej drogi. Każdy radny dostał ode mnie kopię. Radni Adam Szczerba i Jan Dziubłowski walczyli o tę drogę w marcu 2014 r., ale burmistrz zapowiedział, że pomyśli o budowie drogi w przyszłym roku. Pani Piórkowska odpowiedziała mi, że droga jest zaplanowana na 2015 r. (mam to na piśmie), a na ostatniej sesji zrezygnowali z tej inwestycji. Zapytałam co zrobiono przez prawie rok, żeby problem z zalewaniem drogi się nie powtórzył, ale na sesji nikt mi na to pytanie nie odpowiedział. Pan burmistrz winą za ten fakt obciążył mieszkańców Sitna, że na polach pozasypywali rowy. Nie mogli pozasypywać, bo tam nigdy nie było rowów. Nie zrobiono nic w tym temacie. Myślę, że na wiosnę, kiedy przyjdą roztopy, historia z zalewaniem się powtórzy, bo tak jest prawie co wiosnę. Musimy przejeżdżać po wodzie. Bywało, że ta droga była nieprzejezdna, trzeba wyciągać samochody ciągnikiem. Sama zostawiałam samochód przy sadzawce, bo nie mogłam przejechać i chodziłam pieszo do domu. Wielokrotnie, wtedy kiedy jeszcze nie byłam sołtysem, chodziłam do naczelnika z prośbą o utwardzenie drogi, gdyż nie możemy dojechać do swoich posesji.

Czy Pani decyzja o rezygnacji z ubiegania się o funkcję sołtysa jest ostateczna?
– Tak. Sąsiedzi, mieszkańcy proszą mnie, żebym nie ustępowała, ale ja nie chcę, żeby mieli mi za złe, że przeze mnie drogi nie będzie. Tyle lat jej nie było, dopiero ja się zaczęłam o nią upominać. Zrobiłam w tej sprawie tyle, ile mogłam. Więcej już nie mogę, bo to nie jest w moim zasięgu. Władza próbuje pokazać, że nie mogę się o swoje upominać, nie mogę nic powiedzieć.

Ma to związek z tym, co Pani sugerowała na sesji, że to jest zemsta polityczna?
– Tak myślę. Zauważyłam, że to zjawisko prawdopodobnie zaczęło się od zamykania szkół. Przyczyniłam się wraz z innymi paniami z Olszanki tj. panią Marzeną Oleksiak i Agnieszką Piątek do tego, że szkoła nie została zamknięta, prowadzi ją stowarzyszenie. Przeciwstawiłam się władzy. Szkoła została, dzieci się uczą, nie dojeżdżają do Leszczydołu. Dla mnie to jest dobre, ale nie wiem, czy dla wszystkich. Włożyłam w tę sprawę dużo swojego wysiłku, nerwów. Mam taki charakter, że co myślę to mówię, a to się nie wszystkim podoba. Jeśli wnioskuję o drogę w Sitnie, to na jakiej podstawie z budżetu się ją wyrzuca, a nie np. drogę w Tumanku czy w Gulczewie. Od budowy wodociągu czyli ok. 20 lat nie mamy żadnej inwestycji w Sitnie. Burmistrz przed wyborami zapytał sołtysów „kto mi da poparcie?”. Ja mu powiedziałam, „panie burmistrzu cztery lata temu obiecał pan drogę i do tej pory nie dotrzymał słowa – ja tego nie podpiszę”. Mam poczucie, że polityczna zemsta może być też z tą decyzją związana.

Rozmawiała Pani przed sesją z radnym Kuchtą, który zdobył głosy w okręgu wyborczym obejmującym między innymi Sitno? Czy ma Pani do niego żal, że na sesji nie zabrał głosu w sprawie drogi w Sitnie?
– Nie rozmawiałam z nim przed sesją. Mam duży żal do niego. Szkoda moich nerwów. Na ostatnią sesję wycięłam sobie fragment artykułu, słowa pana Mroza „Kolejny rok to bezwzględnie czas na to, by ta inwestycja w Sitnie została zrealizowana”. To są ich słowa. A stało się tak, że droga została BEZWZGLĘDNIE, ale WYRZUCONA z budżetu na 2015 r. Ile warta jest taka obietnica?

Inną postawą w tej sprawie wykazał się jedynie radny Adam Szczerba.
– To jego wielki plus, zaleta, że wsparł mnie na sesji. Sensownie argumentował podczas niej – można zrezygnować z mniej kosztownych inwestycji, na które mogą się znaleźć pieniądze w ciągu roku. W poprzednim budżecie gmina na chodniki wydała 2,6 mln zł. Burmistrz mówił rok temu, że w budżecie należy uwzględnić całą kwotę z kosztorysu na inwestycję w Sitnie, która wynosi ponad 2 mln zł. Nam wystarczyłyby zwykłe rowy i podniesienie drogi. Zgłosiłam projektantom problem zalewania drogi. Dowiedziałam się od nich, że nie można zrobić rowów, bo po tej stronie, gdzie powinny być, są wodociągi i światłowody, które zostały źle zaprojektowane. Trzeba by było te media przenieść, co stanowiłoby porównywalny koszt co droga z kanalizacją deszczową. Stąd ten koszt podany przez burmistrza.

Burmistrz faktycznie mówił, że droga będzie kosztowała ponad 2 mln zł. W projekcie tegorocznego budżetu była jednak kwota 1,5 mln zł.
– Kiedy burmistrz podał kwotę, mówiłam mu, że byłam na spotkaniu z kosztorysantem, który podał kwotę po przetargu ok 1,5 mln zł. I taka znalazła się ostatecznie w projekcie budżetu na 2015 r.

Sugerowała Pani na sesji, że osoby od burmistrza przyjeżdżają do miejscowości i chcą Pani odejścia z funkcji sołtysa.
– Słyszałam, że tak się dzieje. Dowiedziałam się na wiosnę 2014 r., że robiono podejście, żeby mnie usunąć z funkcji sołtysa. Pomyślałam wtedy, że może ktoś po prostu mnie nie lubi i dlatego tak mówi. Ale potem znów usłyszałam od innych ludzi tę informację. Mówiono, że padają argumenty, że droga byłaby, tylko ja za dużo krzyczę. To była osoba od burmistrza. Były przymiarki, by kogoś innego wytypować na moje miejsce.

Podjęła się Pani walki o drogę, ale nie jest w niej Pani trochę osamotniona? Jest rada sołecka, są mieszkańcy, z którymi mogła pani przyjść na sesję.
– Były osoby, które chciały ze mną iść na sesję. Ale nie byłam pewna do końca jakie będą uchwały, nie chciałam robić szumu, bo nie wiedziałam, czy zdejmą tę drogę z budżetu. Mogę w każdej chwili przyjść z mieszkańcami, są na to gotowi. Uważam, że powinnam sprostować pewne rzeczy. Burmistrz uważa, że z mojej strony są niedomówienia, półprawdy, a ja mam czyste sumienie, mówię prawdę.

Twierdzi Pani, że były próby pozbawienia pani funkcji. Czy rezygnując nie ma Pani poczucia, że one się w ten sposób powiodą?
– Mi chodzi cały czas o drogę, a nie o siebie i swój prestiż. Tak to czuję, a czy coś burmistrz udowodni czy nie, to nieważne. Z początku nie miałam zamiaru startować w wyborach na radną, ale jak się dowiedziałam, że prawie 3 mln zł poszło na chodniki, to się zdecydowałam. Pomyślałam, że jeśli będę radną to będę mogła zabrać głos, mieć wpływ. Nie udało się, trudno. Nie szłam po trupach, wódek nie woziłam, nikomu nic nie obiecywałam. Na sołtysowaniu też mi nie zależy. Jak się nic nie robi, to może funkcja fajna, ale jak chce się coś zrobić, to zawsze się znajdą wrogowie. Nasza społeczność jest wspaniała, ale bywają osoby, którym nie podoba się, że mówię co myślę.

Jedyne na co mogą Państwo w tej chwili liczyć, to pieniądze funduszu sołeckiego.
– Mamy staw, oczyściliśmy go w zeszłym roku. W tym roku z funduszu chcemy obłożyć go płytami ażurowymi. Nie korzystamy z innych funduszy.

Przez ostatnie lata Pani walczyła, angażowała się. Teraz Pani liczy, że odetchnie.
– Może nerwów będę miała mniej. Mieszkańcy mówili, że nikt nie trafił na taką kadencję jak ja – była likwidacja szkoły, nie mamy nadal drogi. A są inne sprawy do załatwienia prócz drogi – nie mamy gdzie postawić przystanku autobusowego, każą nam dać pod niego grunty. Jest problem z jego lokalizacją. Chciałabym dzieciom pomóc, bo mokną czekając na autobus. Wiata jest zakupiona z funduszu sołeckiego, ale trzeba znaleźć miejsce, gdzie można by było ją postawić.
Rozmawiała
Justyna Pochmara

Komentarze

Napisz komentarz

• Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
• Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
• Za treść komentarza odpowiada jego autor.
• Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl

Imię:

Tytuł:

Komentarz: