Odkrywanie tajemnic sztuki współczesnej
(Zam: 27.11.2013 r., godz. 16.36)„Narodziny współczesności – przełomy kulturalne w XX wieku” nosił tytuł pierwszego z cyklu warsztatów poświęconych panoramie sztuki współczesnej. Spotkania mówiące o artyzmie ostatnich dziesięcioleci odbywać się będą przez najbliższe kilka miesięcy w bibliotece miejskiej, a poprowadzi je Jarosław Górski – kulturoznawca, pisarz, krytyk literacki i popularyzator kultury.
Do tej pory Jarosław Górski prezentował wykłady pn. „Czytamy malarstwo”. Podczas spotkania, które odbyło się 14 listopada, powiedział, że zauważył zainteresowanie sztuką współczesną. Co obecnie dzieje się w sztuce, w jaki sposób odbiera się sztukę powstającą na oczach odbiorców, a która często wydaje się być niezrozumiała, to główne zagadnienia przyszłych zajęć.
– W najbliższym czasie naszą uwagę zajmą najważniejsze zjawiska artystyczne współczesności – powiedział.
Zwrócił uwagę na najważniejsze dziesięciolecie, przypadające na lata 1906-1916, kiedy dokonało się kilka zasadniczych przełomów.
– Zmienił się sposób patrzenia na sztukę oraz sposób jej uprawiania – zauważył.
Wśród najważniejszych twórców sztuki XX-wiecznej wymienił Kandinskiego, Malewicza, Picassa. Wiele o poczuciu piękna i estetyce przełomu XIX i XX wieku mówiły obrazy Henryka Siemiradzkiego.
– To nie kierunki awangardowe, ale właśnie akademizm, kierunek najbardziej oczywisty i najmniej twórczy, był najbardziej popularny wśród miłośników sztuki – podkreślił Górski.
Kontynuując wspomniał, że Siemiradzki w umiejętny sposób potrafił przedstawić detale architektoniczne czy przyrodnicze, także w niezwykły sposób przedstawiał myśli kompozycyjne oraz łatwy do dostrzeżenia ładunek emocjonalny. Kulturoznawca dla zilustrowania fermentu artystycznego i intelektualnego, który miał miejsce na przełomie XIX i XX wieku, przedstawił kilka dzieł Paula Cezanne’a.
– Artysta jest świadomym eksperymentatorem – zwrócił uwagę. – Malarze posługują się motywami, które w sztuce pojawiają się często, chętnie używając zakorzenionych wyobrażeń.
Jak tłumaczył, według interpretatorów ówczesnej sztuki, opiera się ona na sztuce akademickiej i impresjonistycznej. Trudno jest oddać wyłącznie za pomocą malarstwa impresjonistycznego pęd współczesności.
– Dawne malarstwo akademickie i impresjonizm są sztukami medytacyjnymi, wymagającymi zastanowienia się nad konkretnymi dziełami – zaznaczył Górski. – Z drugiej strony pokazują rzeczywistość jako spokojny, stonowany byt, nawet jeśli realiści ukazywali coś w sposób dynamiczny – dodał.
Podkreślił, że twórcy francuscy i nie tylko, chętnie czerpali wzorce ze sztuki uprawianej przez Cezanne’a.
– Picasso był silnie związany z francuską tradycją. W 1906 roku wystawiono obrazy Cezanne’a w Paryżu, a „Panny z Avinionu” z 1907 roku Picassa czerpią z motywu kąpiących się kobiet – podsumował.
Kolejne warsztaty noszą tytuły: „Polscy giganci sztuki współczesnej: Kantor, Opałka, Abakanowicz”, „Co słychać w polskich galeriach?”, „Sztuka wychodzi na ulicę”, „Niezwykła kariera designu”, „Polski design, czyli jak stworzyć piękną ojczyznę”, „Kicz z dystansu i bez dystansu”, „Artysta jako dzieło sztuki”, „Sztuka w poszukiwaniu nowych mediów i środków wyrazu”, „Nowe media w sztuce”. M.P.
– W najbliższym czasie naszą uwagę zajmą najważniejsze zjawiska artystyczne współczesności – powiedział.
Zwrócił uwagę na najważniejsze dziesięciolecie, przypadające na lata 1906-1916, kiedy dokonało się kilka zasadniczych przełomów.
– Zmienił się sposób patrzenia na sztukę oraz sposób jej uprawiania – zauważył.
Wśród najważniejszych twórców sztuki XX-wiecznej wymienił Kandinskiego, Malewicza, Picassa. Wiele o poczuciu piękna i estetyce przełomu XIX i XX wieku mówiły obrazy Henryka Siemiradzkiego.
– To nie kierunki awangardowe, ale właśnie akademizm, kierunek najbardziej oczywisty i najmniej twórczy, był najbardziej popularny wśród miłośników sztuki – podkreślił Górski.
Kontynuując wspomniał, że Siemiradzki w umiejętny sposób potrafił przedstawić detale architektoniczne czy przyrodnicze, także w niezwykły sposób przedstawiał myśli kompozycyjne oraz łatwy do dostrzeżenia ładunek emocjonalny. Kulturoznawca dla zilustrowania fermentu artystycznego i intelektualnego, który miał miejsce na przełomie XIX i XX wieku, przedstawił kilka dzieł Paula Cezanne’a.
– Artysta jest świadomym eksperymentatorem – zwrócił uwagę. – Malarze posługują się motywami, które w sztuce pojawiają się często, chętnie używając zakorzenionych wyobrażeń.
Jak tłumaczył, według interpretatorów ówczesnej sztuki, opiera się ona na sztuce akademickiej i impresjonistycznej. Trudno jest oddać wyłącznie za pomocą malarstwa impresjonistycznego pęd współczesności.
– Dawne malarstwo akademickie i impresjonizm są sztukami medytacyjnymi, wymagającymi zastanowienia się nad konkretnymi dziełami – zaznaczył Górski. – Z drugiej strony pokazują rzeczywistość jako spokojny, stonowany byt, nawet jeśli realiści ukazywali coś w sposób dynamiczny – dodał.
Podkreślił, że twórcy francuscy i nie tylko, chętnie czerpali wzorce ze sztuki uprawianej przez Cezanne’a.
– Picasso był silnie związany z francuską tradycją. W 1906 roku wystawiono obrazy Cezanne’a w Paryżu, a „Panny z Avinionu” z 1907 roku Picassa czerpią z motywu kąpiących się kobiet – podsumował.
Kolejne warsztaty noszą tytuły: „Polscy giganci sztuki współczesnej: Kantor, Opałka, Abakanowicz”, „Co słychać w polskich galeriach?”, „Sztuka wychodzi na ulicę”, „Niezwykła kariera designu”, „Polski design, czyli jak stworzyć piękną ojczyznę”, „Kicz z dystansu i bez dystansu”, „Artysta jako dzieło sztuki”, „Sztuka w poszukiwaniu nowych mediów i środków wyrazu”, „Nowe media w sztuce”. M.P.
Napisz komentarz
- Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
- Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
- Za treść komentarza odpowiada jego autor.
- Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl