Wielbić Boga za dobro
(Zam: 20.11.2013 r., godz. 16.52)Setną rocznicę konsekracji kościoła pw. Najświętszej Maryi Panny w Długosiodle oraz 100-lecie jubileuszu istnienia chóru parafialnego obchodzono 3 listopada. O godz. 12.00 odbyła się uroczysta msza święta, której przewodniczył ks. bkp Janusz Stepnowski.
O muzyczną oprawę nabożeństwa zadbał chór parafialny pod kierunkiem organisty, Wiesława Piątkowskiego. W homilii ks. bkp Janusz Stepnowski podkreślił znaczenie czytanej podczas nabożeństwa konsekracji ewangelii. Symboliczną rolę odgrywa Zacheusz, który odnosi się do każdego człowieka, gdyż dokonała się w nim przemiana całego życia, odkrył Chrystusa we własnym sercu.
Kościół w Długosiodle był świadkiem historii miejscowości.
– Mimo trudnych czasów, przodkowie podjęli się trudu budowy kościoła. Stał się mieszkaniem samego Boga – zaznaczył. – Chrystus przechodzi przez uliczki naszych miast i nas powołuje – podkreślił. – Ten kościół również jest takim miejscem, gdzie mieszka Chrystus i wskazuje drogę.
Zwrócił też uwagę, że chór od stu lat upiększa liturgię swoim śpiewem.
– Chór oznacza harmonię różnych dźwięków i nut. Każdy w chórze ma swe miejsce – dodał.
Ks. bkp również poświęcił odnowiony ołtarz NMP Nieustającej Pomocy. Po mszy świętej chór zagrał koncert.
Geneza kościoła i parafii
w Długosiodle
Kilka minut przed mszą św. ks. Michał Grzybowski przedstawił krótką genezę powstania parafii pw. św. Rocha i kościoła pw. NMP w Długosiodle. Jak wynika ze szkiców opisujących dzieje parafii, została powołana do istnienia pod koniec XV w., w r. 1481 na mocy dekretu wydanego przez biskupa płockiego Piotra Ścibora z Chodkowa. Pierwszy drewniany kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i św. Jana Chrzciciela służył parafii 265 lat. Miał jeden ołtarz z obrazem Matki Bożej Wniebowziętej i obrazem św. Jana Chrzciciela. W 1630 r. ustawiono figurę św. Rocha, w dziękczynieniu za odwrócenie zarazy. Drugi kościół pochodził z 1746 r. Konsekracja odbyła się w r. 1754, a dokonał jej Marcin Załuski. Posiadał jeden główny ołtarz i trzy poboczne. Obecny kościół zbudowano w latach 1908-1912. Jego budowniczym był ks. proboszcz kanonik Antoni Dąbrowski, planistą i architektem – inż. Pius Dziekoński z Warszawy. 12 września 1913 r. świątynię konsekrował błog. bkp Antoni Nowowiejski.
Obecnie kościół składa się z trzech naw, chóru, zakrystii i kaplic. Posiada trzy ołtarze: główny z obrazem Matki Bożej Wniebowziętej – patronki kościoła, który jest cennym zabytkiem, świadczącym o dziedzictwie kulturowym i religijnym, ołtarz boczny św. Rocha – patrona parafii, przeniesiony w 1912 r. i Matki Bożej Różańcowej, obecnie NMP Nieustającej Pomocy.
Malowidła ścienne łączą elementy neogotyku z secesją.
Chór parafialny
Powstał 100 lat temu, a jego założycielem był ówczesny organista Jan Darkowski. Następcami w kultywowaniu muzyki kościelnej byli: Stanisław Błażejewski, Edward Rekosz i Andrzej Kalinowski. Od pół wieku opiekę nad chórem sprawuje Wiesław Piątkowski. Obecnie chór parafialny liczy 46 osób: 19 sopranów, 12 altów, 9 tenorów, 6 basów.
M.P.
Kościół w Długosiodle był świadkiem historii miejscowości.
– Mimo trudnych czasów, przodkowie podjęli się trudu budowy kościoła. Stał się mieszkaniem samego Boga – zaznaczył. – Chrystus przechodzi przez uliczki naszych miast i nas powołuje – podkreślił. – Ten kościół również jest takim miejscem, gdzie mieszka Chrystus i wskazuje drogę.
Zwrócił też uwagę, że chór od stu lat upiększa liturgię swoim śpiewem.
– Chór oznacza harmonię różnych dźwięków i nut. Każdy w chórze ma swe miejsce – dodał.
Ks. bkp również poświęcił odnowiony ołtarz NMP Nieustającej Pomocy. Po mszy świętej chór zagrał koncert.
Geneza kościoła i parafii
w Długosiodle
Kilka minut przed mszą św. ks. Michał Grzybowski przedstawił krótką genezę powstania parafii pw. św. Rocha i kościoła pw. NMP w Długosiodle. Jak wynika ze szkiców opisujących dzieje parafii, została powołana do istnienia pod koniec XV w., w r. 1481 na mocy dekretu wydanego przez biskupa płockiego Piotra Ścibora z Chodkowa. Pierwszy drewniany kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i św. Jana Chrzciciela służył parafii 265 lat. Miał jeden ołtarz z obrazem Matki Bożej Wniebowziętej i obrazem św. Jana Chrzciciela. W 1630 r. ustawiono figurę św. Rocha, w dziękczynieniu za odwrócenie zarazy. Drugi kościół pochodził z 1746 r. Konsekracja odbyła się w r. 1754, a dokonał jej Marcin Załuski. Posiadał jeden główny ołtarz i trzy poboczne. Obecny kościół zbudowano w latach 1908-1912. Jego budowniczym był ks. proboszcz kanonik Antoni Dąbrowski, planistą i architektem – inż. Pius Dziekoński z Warszawy. 12 września 1913 r. świątynię konsekrował błog. bkp Antoni Nowowiejski.
Obecnie kościół składa się z trzech naw, chóru, zakrystii i kaplic. Posiada trzy ołtarze: główny z obrazem Matki Bożej Wniebowziętej – patronki kościoła, który jest cennym zabytkiem, świadczącym o dziedzictwie kulturowym i religijnym, ołtarz boczny św. Rocha – patrona parafii, przeniesiony w 1912 r. i Matki Bożej Różańcowej, obecnie NMP Nieustającej Pomocy.
Malowidła ścienne łączą elementy neogotyku z secesją.
Chór parafialny
Powstał 100 lat temu, a jego założycielem był ówczesny organista Jan Darkowski. Następcami w kultywowaniu muzyki kościelnej byli: Stanisław Błażejewski, Edward Rekosz i Andrzej Kalinowski. Od pół wieku opiekę nad chórem sprawuje Wiesław Piątkowski. Obecnie chór parafialny liczy 46 osób: 19 sopranów, 12 altów, 9 tenorów, 6 basów.
M.P.