• - Strona Główna

„Wyszkowiak”: - Jak to jest być matką szóstki dzieci?
- To jest ogromna radość, szczególnie płynąca z trudów dnia codziennego. To także wielkie wyzwanie, przede wszystkim wychowawcze. Niełatwe wydaje się to, że współczesny świat proponuje nieco inne wartości niż te, które próbujemy zaszczepić w naszej rodzinie. Natomiast z zorganizowaniem sobie pracy nie miałam nigdy problemu, czy to na początku tylko przy dwójce dzieci, czy później sześciorgu.

Jakie to wartości?
- Zawsze stawialiśmy na uczciwość, prawdomówność i miłość międzyludzką. Człowiek, który nie potrafi kochać siebie, nie będzie potrafił szczerze obdarzać tym uczuciem innych. Ważną rolę w naszym życiu rodzinnym zawsze odgrywała też wiara. To taka nasza kotwica, żeby w tym wszystkim się nie pogubić, w tym całym naporze świata, który wpychał się w życie rodziny. To nas zawsze trzymało razem.

Macie Państwo dzieci w różnym wieku. Czy trudno jest sprostać potrzebom wszystkich pociech?
- To jest gromadka zróżnicowanych pod względem charakterów i wieku dzieci. To jest ścieranie się indywidualistów. Każde z nich ma inne podejście do różnych spraw, potrzebuje innego rodzaju rozmowy i ma inne oczekiwania. Do każdego trzeba mówić inaczej. Zawsze staraliśmy się bardzo dużo rozmawiać z dziećmi. Chcieliśmy, żeby o pewnych rzeczach dowiadywały się od nas, nie od innych. Dużo się z mężem uczymy i wciąż podnosimy swoją wiedzę jako rodzice. Dlatego, że wychowanie syna 23 lata temu było zupełnie czymś innym niż wychowanie dziś sześcioletniej Joasi. Te dzieci żyją w różnej rzeczywistości.

Jak się dokształcacie?
- Bardzo staramy się być otwarci i zmieniamy w sobie pewne przyzwyczajenia. Jeździmy na warsztaty i kursy o różnej tematyce np. o asertywności, małżeństwie, rodzinie. Jest o wiele łatwiej być rodzicem, kiedy jest się świadomym pewnych rzeczy. Chcemy dzieciom dać z siebie jak najwięcej. Bardzo się staramy.

A jak dogadują się ze sobą dzieci?
- Najstarszy syn nie mieszka z nami, bo studiuje. Skończył logistykę, obecnie studiuje zarządzanie. Kiedy pojawia się w domu, wszystkie pozostałe dzieci gorąco go witają, całują i przytulają się do niego. To bardzo piękne. Oczywiście, kiedy na co dzień wszystkie dzieciaki są w domu, to są między nimi różne starcia. Widzimy jednak, że te starsze dzieci tworzą już własną gromadkę. Mają swoje tematy, problemy i tajemnice. Przecież rodzic nie może być powiernikiem wszystkich spraw. Także ta rozpiętość wiekowa dzieci jednak się sprawdza. W ogóle, wychowywanie dzieci w rodzinie wielodzietnej ma wiele plusów.

Jakie to plusy?
- Dzieci w takiej rodzinie się bardzo hartują, dlatego, że muszą dostosowywać się do różnych sytuacji. One wiedzą, że są pewne ograniczenia np. finansowe. Rozumieją, że jeśli to, o co proszą nie jest możliwe do zrealizowania, to nie jest żaden dramat. Wręcz budzi się w nich pewna inicjatywa. Główkują, w jaki sposób mogą zdobyć pieniądze na swoje potrzeby. Poza tym, uczą się odpowiedzialności za siebie nawzajem.

Urszula Przybylska z ulubieńcem Negri fot. agrafka

Jak dzielicie się Państwo obowiązkami rodzinnymi?
- Ja od dwudziestu lat nie pracuję zawodowo, więc prowadzę dom. Mąż jest odpowiedzialny za finansową stronę naszego życia rodzinnego, ale robienie zakupów, pomoc w domu oraz opieka nad dziećmi nie są mu obce. Zawsze mogę na niego liczyć. Starsze dzieci również stają na wysokości zadania i często mnie wyręczają w różnych pracach domowych, np. w sprzątaniu. Opiekują się też młodszym rodzeństwem, pomagają w ogrodzie.

Kto u Państwa w domu odrabia lekcje z dzieciakami, a kto chodzi na wywiadówki?
- Dopóki mąż był dyrektorem szkoły podstawowej w Brańszczyku, z wywiadówkami nie było problemu. Kiedy jednak powrócił do kariery naukowej, to ja zaczęłam chodzić na zebrania. Zazwyczaj też pomagam dzieciom w lekcjach, ale mąż, jak wraca z pracy wcześniej i widzi, że jestem zmęczona, to chętnie mnie w tym obowiązku wyręcza.

Mąż jest bardzo aktywny zawodowo, a czy poświęca wystarczająco dużo czasu życiu rodzinnemu, Pani i dzieciom?
- Zawsze czułam się bardzo kochana przez męża i nigdy nie zaniedbywał ani mnie, ani dzieci. Motto, które mu przyświeca wyraził Jacek Pulikowski w książce „Warto być ojcem”: „Najważniejsze, co może ojciec dać swoim dzieciom, to uczciwie, mądrze, dojrzale, wiernie i dozgonnie kochać ich matkę”. Zawsze się wspieraliśmy w małżeństwie – nie było innej opcji. W trudnych momentach zawsze byłam przy mężu, a mąż przy mnie.

Jak spędzacie Państwo wolny czas?
- Podzieliłabym to na takie dwa obszary: ja i mąż oraz my i dzieci. Odkąd dzieci zrobiły się bardziej samodzielne, stało się tradycją, że chociaż dwa razy w miesiącu spędzamy z mężem kilka godzin poza domem tylko we dwoje. To są takie nasze randki. Wówczas wyjeżdżamy do kina, kawiarni czy jakiejś dobrej restauracji. W tym roku uczestniczyliśmy w kursie tańca. Mąż często zabiera mnie w różne miejsca, których wcześniej nie znałam, pokazuje mi ciekawe rzeczy i dlatego to jest również dość twórcze doświadczenie. Wiesław lubi też od czasu do czasu obdarować mnie jakimiś prezentami. To taki typ romantyka.
Mąż często jeździ z dziećmi na basen, w weekendy. Poza tym, kochamy las i przyrodę, co staramy się również zaszczepić w naszych dzieciach. Mąż często zabiera dzieci i naszego psa na spacery, chętnie wybieramy się z dzieciakami na grzyby. Zdarzają nam się również rodzinne wypady do kina. Bardzo często spotykamy się też z rodziną, w dużym gronie, bo jesteśmy rodziną wielopokoleniową. Staramy się kultywować tę tradycję. To kolejna wartość, którą chcemy przekazać dzieciom.

A jak spędzacie długie, jesienno-zimowe wieczory?
- Mąż w okresie zimowym często jeździ z dziećmi na narty do Rybna. To on pokazuje maluchom pierwsze kroki na stoku. Miewamy takie wieczory, kiedy zbieramy się wspólnie przy stole i gramy np. w Scrabble czy Farmera. No i wtedy jest sporo śmiechu, a duże dzieci nie zawsze wtedy zachowują się, jak duże dzieci. Jest bardzo miło i tak rodzinnie.

Nie pracuje Pani zawodowo, ale prowadzenie domu to praca na cały etat. Czy znajduje Pani w natłoku obowiązków odrobinę czasu dla siebie?
- Powiedziałabym, że obskakuję trzy zmiany: pierwszą, drugą i przez długi czas też nocną, kiedy dzieci były małe i sytuacja tego wymagała. Kiedyś moje potrzeby równały się z potrzebami rodziny. Teraz potrafię wygospodarować chwilę dla siebie. To wcale nie musi odbywać się kosztem rodziny.

Co wtedy Pani robi? Jakie ma Pani zainteresowania?
- Uwielbiam układać puzzle, którymi obdarowuję męża. Ma już sporą wystawę w swoim gabinecie, która bardzo podoba się studentom. Kiedy to robię, dzieci od razu się przyłączają. W tej chwili układam „2000” i przyznaję, że są skomplikowane. Poza tym, mam przyjaciółkę, z którą spotykam się na pogaduchy. Kocham też pracę w ogrodzie. Mimo wysiłku fizycznego, to właśnie wtedy najbardziej odpoczywam psychicznie. Mam nie tylko rośliny typowo rekreacyjne, ale również działkę przydomową, na której uprawiam owoce i warzywa. Zawsze stawiałam na zdrowie rodziny, czyli na ekologię. Moja rodzina jest w Brańszczyku od sześciu pokoleń. Wspólnie z mężem uprawiamy ziemię i darzymy szacunkiem rolników, którzy ciężko pracują w gospodarstwie. Lubię też czytać książki. Teraz skupiam się na lekturze dotyczącej bycia rodzicem.

Czy interesuje Panią polityka? Czy kiedyś miała Pani ambicje polityczne?
- Raczej nie, polityka w ścisłym tego słowa znaczeniu nigdy mnie nie pociągała. Jestem typem społecznika, lubię działać. Udzielam się w szkolnej radzie rodziców.

Pani mąż to naukowiec. Skąd więc decyzja o kandydowaniu w tegorocznych wyborach na urząd wójta? Jak zrodził się ten pomysł?
- Mąż właściwie nigdy nie angażował się w politykę. Jest bezpartyjny. To mieszkańcy gminy przyszli do męża z prośbą, aby kandydował. Powiedzieli, że bardzo potrzebują zmiany. Mamy z tymi ludźmi wspólne problemy. Tak samo jesteśmy rodzicami i jako mieszkańcy gminy również znamy ich potrzeby. Ludzie mieli okazję poznać męża, kiedy był dyrektorem w szkole. Widzieli, w jaki sposób wykonuje swoje obowiązki i jakim jest człowiekiem. Sprawdził się jako dyrektor szkoły, kierownik katedry i prodziekan na uczelni wyższej. Potrafi dać dobry przykład pracowitości, uczciwości i wrażliwości na drugiego człowieka. Nigdy nie szczędził sił i wiedzy zawodowej.

Jak zareagowała Pani na decyzję męża o kandydowaniu?
- Kiedy powiedział, że będzie startował, to się ucieszyłam i wcale go od tego nie odwodziłam. Jestem przekonana, znając męża jak nikt inny, znając jego zaangażowanie, odpowiedzialność, lojalność i chęć pomocy drugiemu człowiekowi gwarantuję, że mąż będzie bardzo dobrym gospodarzem naszej gminy. Wiem, że mój mąż jest operatywny i świetnie sobie poradzi w nowej sytuacji. Bardzo w niego wierzę. To człowiek, który ma pomysł na tę gminę.

Jaki to pomysł?
- Mąż sam zaprezentuje swoim przyszłym wyborcom program wyborczy. Mogę tylko zapewnić, że chce postawić przede wszystkim na rozwój człowieka. Dobrze rozumie, że dzisiaj wiedza, kompetencje i umiejętności to cenny kapitał.

Będzie Pani wspierać męża w kampanii wyborczej?
- Oczywiście, będę mu gorąco kibicować. To, co w życiu robi mój mąż, jest dla mnie zawsze bardzo ważne. Nie wyobrażam sobie nie być w takim szczególnym momencie u jego boku. Mam świadomość, że będzie to trudny dla niego czas, ale nigdy nie szczędziłam mu w takich sytuacjach dobrego słowa. Na pewno będę go wspierać duchowo. Jestem z niego dumna.

Urszula Przybylska z mężem Wiesławem obok Prezydenta RP śp. Lecha Kaczyńskiego w chwilę po wręczeniu nominacji profesorskiej Wiesławowi fot. archiwum rodzinne

Co takiego w sobie ma Pani mąż, że jest Pani przekonana, że będzie on świetnym gospodarzem gminy?
- To człowiek pracowity, do wszystkiego w życiu doszedł sam i wiele osiągnął. W życiu kieruje się słowami Ojca Świętego Jana Pawła II: „Musicie od siebie wymagać – nawet gdyby inni od was nie wymagali”. Na uczelni, gdzie maż podjął pracę, szybko go doceniono. Uwieńczeniem jego pracy naukowej było przyznanie tytułu profesora. W lutym tego roku byłam z mężem w Pałacu Prezydenckim na uroczystości wręczenia nominacji profesorskiej przez Prezydenta RP śp. Lecha Kaczyńskiego. Wiesław jest odpowiedzialny i zaangażowany we wszystko, czego się podejmuje. Zawsze stara się dać z siebie wszystko, przysłowiowe „sto procent”. Jest uczciwy i lojalny.

Oznacza to, że Pani mąż będzie patrzył na przychodzące do urzędu osoby nie jak na petentów, tylko jak na ludzi z problemami?
- Jestem przekonana, że tak. Zawsze tak było. Mąż dojeżdża do Warszawy, do pracy. Ludzie dzwonią i pytają, czy mogą z nim jechać. Wielokrotnie podwoził chorych do szpitala. Nie potrafi przejść obok drugiego człowieka obojętnie, stara się pomagać ludziom na miarę swoich możliwości. I to może być kluczowe w tej kampanii.

Czyli można powiedzieć o Pani mężu, że jest człowiekiem zaufania społecznego?
- Tak. To wielka radość, że ludzie obdarzają nas takim zaufaniem. Często powierzają nam swoje osobiste sprawy i wiedzą, że mogą na nas liczyć w trudnych sytuacjach. Wiem, że ci wszyscy serdeczni ludzie będą nas wspierać w tym szczególnym czasie.

Pani dokonała wyboru 26 lat temu, postawiła na swojego obecnego męża. Dlaczego dziś mieliby to zrobić inni?
- Były różne sytuacje w rodzinie, ciężkie i bardzo ciężkie. Zawsze byliśmy dla siebie podporą. Mąż nigdy nie zawiódł mojego zaufania. Dlatego czuję się w bezpiecznie u jego boku. Wierzę, że jeżeli był w stanie zapewnić to swojej rodzinie, sprawdził się jako dyrektor szkoły w Brańszczyku, na uczelni, to sprosta wyzwaniom, jakie stoją przed wójtem gminy Brańszczyk.

Rozmawiała
agrafka

Wywiady z małżonkami kandydatów na wójtów i burmistrza Wyszkowa

To już trzecie bezpośrednie wybory burmistrza i wójtów. Wprowadzając taki system głosowania ustawodawca chciał, aby wójt czy burmistrz nie był zakładnikiem większości radnych. Ale bezpośrednie wybory to również, a może przede wszystkim, możliwość głosowania na człowieka, a nie na partyjną listę. Liczymy, że poprzez cykl wywiadów z partnerami życiowymi kandydatów, ukażą się oni wyborcom z bardziej „ludzkiej”, a mniej urzędowej strony.

Komentarze

Napisz komentarz

• Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
• Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
• Za treść komentarza odpowiada jego autor.
• Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl

Imię:

Tytuł:

Komentarz: