Inwentaryzacja azbestu
(Zam: 26.07.2011 r., godz. 11.57)
W gminie Wyszków rozpoczęła się inwentaryzacja azbestu.
Pracownicy terenowi firmy „WGS 84 Polska” od 19 lipca rozpoczęli prace terenowe, związane z inwentaryzacją azbestu. Potrwają one około dwóch tygodni. Pracownicy posiadają pisemne upoważnienia burmistrza Wyszkowa do wstępu na teren nieruchomości. Urząd Miejski prosi o udzielenie wszelkiej pomocy pracownikom realizującym zadanie. Prawidłowe wykonanie tego programu jest niezbędne w staraniach o pozyskanie środków finansowych na usuwanie wyrobów zawierających azbest w kolejnych latach. Jego pierwszym etapem jest właśnie ocenienie ilości wyrobów z azbestem do usunięcia. Gmina otrzymała na to dotację w wysokości 24 480 zł, koszty własne to 6 120 zł.
Azbest zaliczony jest do substancji rakotwórczych, zaś odpady go zawierające należą do odpadów niebezpiecznych. Produkcja płyt azbestowo-cementowych została zakazana Ustawą z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. Zgodnie z tą nią w Polsce do 28 września 1998 r. została zakończona ich produkcja. Od 28 marca 1999 r. obowiązuje zakaz obrotu azbestem i wyrobami zawierającymi azbest.
Niewłaściwie zabezpieczone usuwanie płyt np. z dachów lub elewacji stanowi często większe zagrożenie niż pozostawienie ich, gdy są w dobrym stanie technicznym. Aktualnie obowiązujące przepisy prawne w sposób szczegółowy precyzują sposoby postępowania, począwszy od oceny stanu technicznego, usuwanie i stosowane wówczas zabezpieczenia, pakowanie i transport, po ich unieszkodliwianie – składowanie. Zwilżenie wodą płyt podczas ich usuwania i pakowania minimalizuje ryzyko emisji włókien azbestowych. Okres bezpiecznej eksploatacji płyt azbestowo-cementowych wynosi, według różnych szacunków, od 30 do 60 lat, pod warunkiem ich dobrego stanu. Największe ryzyko stwarza łamanie płyt. Przy ich usuwaniu konieczne jest usuwanie w miarę możliwości w całości, ręcznie, przy odizolowaniu pola prac od otoczenia.
W Polsce azbest stosowano w produkcji wyrobów azbestowo-cementowych (pokrycia dachowe, rury ciśnieniowe, rury i prostokątne profile kanałów wentylacyjnych, płyty i kształtki w wymiennikach ciepła, płyty elewacyjne i niektóre kształtki elektrotechniczne), miękkich izolacji ognioochronnych, sznurów i mat azbestowych, uszczelek przemysłowych, wyłożeniach antywibracyjnych, niektórych sprzęgieł i hamulców (obecnie wstępujących w starszych dźwigach i windach), mas ogniotrwałych, filtrów przemysłowych i izolacji cieplnej. Dominowały ilościowo płyty płaskie prasowane okładzinowe i dachowe (szablony lub „Karo” – odporniejsze na korozje od falistych), rury bezciśnieniowe, ciśnieniowe, kanalizacyjne, kształtki kanalizacyjne, wentylacyjne, rurociągowe, osłony do kanałów spalinowych. Azbest można spotkać wszędzie tam, gdzie potrzebna była podwyższona odporność ogniowa i zabezpieczenia ogniochronne (klapy przeciwpożarowe, tablice rozdzielcze elektryczne, węzły ciepłownicze, obudowa klatki schodowej, przejścia kabli elektrycznych, zabezpieczenia stropów i ścian w strychach, piwnicach, drogach ewakuacyjnych, wysokich kominach, chłodniach kominowych i wentylatorowych, rurach odprowadzających parę, termoizolacji i izolacji elektrycznych urządzeń grzewczych). Azbest w kompozycji głównie z polichlorkiem winylu (PCV) lub innymi żywicami stosowany był do produkcji płytek podłogowych, zawartość włókien azbestowych w wyrobie była wysoka, wynosiła od 25 do 40 %. Wyroby zawierające azbest były elementami urządzeń gospodarstwa domowego, wykorzystywano je np. jako izolatory cieplne w lodówkach, kuchenkach gazowych i elektrycznych, jako izolatory elektryczne w sprzęcie elektrotechnicznym (urządzenia radiowe i telewizyjne, odkurzacze, suszarki, czajniki). Stosowany był również w materiałach i wyrobach, tj. farby, pokosty, kleje, powłoki do podwozi samochodowych, fundamenty (w celu osłabienia wstrząsów), izolacje przeciwdźwiękowe i przeciwwibracyjne w samolotach, butle ciśnieniowe z acetylenem. Włókna azbestowe stanowią zagrożenie zdrowia, gdyż przedostają się do płuc poprzez drogi oddechowe. Cechą szczególną azbestu jest to, że gromadzi się i pozostaje w tkance płucnej w ciągu całego życia, powodując po wielu, czasem kilkudziesięciu, latach, zmiany chorobowe. Narażenie zawodowe na pył azbestu może być przyczyną pylicy azbestowej (azbestozy), łagodnych zmian opłucnowych, raka płuca i międzybłoniaków. Badania kliniczne i epidemiologiczne sugerują, że z azbestem może być również związane występowanie innych nowotworów: krtani, żołądka i jelit, trzustki, jajnika oraz chłoniaków.
Mimo tak dużego zagrożenia, mieszkańcy decydują się na samodzielny demontaż eternitu. Bez pomocy finansowej ze strony samorządu, pomimo prowadzenia akcji informacyjnych. Tymczasem ubieganie się o środki zewnętrze wymaga zawsze posiadania programu.
E.E.
Więcej informacji: http://www.bazaazbestowa.pl/
Azbest zaliczony jest do substancji rakotwórczych, zaś odpady go zawierające należą do odpadów niebezpiecznych. Produkcja płyt azbestowo-cementowych została zakazana Ustawą z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. Zgodnie z tą nią w Polsce do 28 września 1998 r. została zakończona ich produkcja. Od 28 marca 1999 r. obowiązuje zakaz obrotu azbestem i wyrobami zawierającymi azbest.
Niewłaściwie zabezpieczone usuwanie płyt np. z dachów lub elewacji stanowi często większe zagrożenie niż pozostawienie ich, gdy są w dobrym stanie technicznym. Aktualnie obowiązujące przepisy prawne w sposób szczegółowy precyzują sposoby postępowania, począwszy od oceny stanu technicznego, usuwanie i stosowane wówczas zabezpieczenia, pakowanie i transport, po ich unieszkodliwianie – składowanie. Zwilżenie wodą płyt podczas ich usuwania i pakowania minimalizuje ryzyko emisji włókien azbestowych. Okres bezpiecznej eksploatacji płyt azbestowo-cementowych wynosi, według różnych szacunków, od 30 do 60 lat, pod warunkiem ich dobrego stanu. Największe ryzyko stwarza łamanie płyt. Przy ich usuwaniu konieczne jest usuwanie w miarę możliwości w całości, ręcznie, przy odizolowaniu pola prac od otoczenia.
W Polsce azbest stosowano w produkcji wyrobów azbestowo-cementowych (pokrycia dachowe, rury ciśnieniowe, rury i prostokątne profile kanałów wentylacyjnych, płyty i kształtki w wymiennikach ciepła, płyty elewacyjne i niektóre kształtki elektrotechniczne), miękkich izolacji ognioochronnych, sznurów i mat azbestowych, uszczelek przemysłowych, wyłożeniach antywibracyjnych, niektórych sprzęgieł i hamulców (obecnie wstępujących w starszych dźwigach i windach), mas ogniotrwałych, filtrów przemysłowych i izolacji cieplnej. Dominowały ilościowo płyty płaskie prasowane okładzinowe i dachowe (szablony lub „Karo” – odporniejsze na korozje od falistych), rury bezciśnieniowe, ciśnieniowe, kanalizacyjne, kształtki kanalizacyjne, wentylacyjne, rurociągowe, osłony do kanałów spalinowych. Azbest można spotkać wszędzie tam, gdzie potrzebna była podwyższona odporność ogniowa i zabezpieczenia ogniochronne (klapy przeciwpożarowe, tablice rozdzielcze elektryczne, węzły ciepłownicze, obudowa klatki schodowej, przejścia kabli elektrycznych, zabezpieczenia stropów i ścian w strychach, piwnicach, drogach ewakuacyjnych, wysokich kominach, chłodniach kominowych i wentylatorowych, rurach odprowadzających parę, termoizolacji i izolacji elektrycznych urządzeń grzewczych). Azbest w kompozycji głównie z polichlorkiem winylu (PCV) lub innymi żywicami stosowany był do produkcji płytek podłogowych, zawartość włókien azbestowych w wyrobie była wysoka, wynosiła od 25 do 40 %. Wyroby zawierające azbest były elementami urządzeń gospodarstwa domowego, wykorzystywano je np. jako izolatory cieplne w lodówkach, kuchenkach gazowych i elektrycznych, jako izolatory elektryczne w sprzęcie elektrotechnicznym (urządzenia radiowe i telewizyjne, odkurzacze, suszarki, czajniki). Stosowany był również w materiałach i wyrobach, tj. farby, pokosty, kleje, powłoki do podwozi samochodowych, fundamenty (w celu osłabienia wstrząsów), izolacje przeciwdźwiękowe i przeciwwibracyjne w samolotach, butle ciśnieniowe z acetylenem. Włókna azbestowe stanowią zagrożenie zdrowia, gdyż przedostają się do płuc poprzez drogi oddechowe. Cechą szczególną azbestu jest to, że gromadzi się i pozostaje w tkance płucnej w ciągu całego życia, powodując po wielu, czasem kilkudziesięciu, latach, zmiany chorobowe. Narażenie zawodowe na pył azbestu może być przyczyną pylicy azbestowej (azbestozy), łagodnych zmian opłucnowych, raka płuca i międzybłoniaków. Badania kliniczne i epidemiologiczne sugerują, że z azbestem może być również związane występowanie innych nowotworów: krtani, żołądka i jelit, trzustki, jajnika oraz chłoniaków.
Mimo tak dużego zagrożenia, mieszkańcy decydują się na samodzielny demontaż eternitu. Bez pomocy finansowej ze strony samorządu, pomimo prowadzenia akcji informacyjnych. Tymczasem ubieganie się o środki zewnętrze wymaga zawsze posiadania programu.
E.E.
Więcej informacji: http://www.bazaazbestowa.pl/
Napisz komentarz
- Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
- Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
- Za treść komentarza odpowiada jego autor.
- Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl