• - Strona Główna

Dzisiaj pracę mam, nie mogę i nie chcę zastanawiać się ciągle co będzie, gdy ją stracę. Dlatego też negatywne myślenie o tym odkładam na dni, kiedy czuję się nieszczęśliwa. Jak jestem nieszczęśliwa z jakiegoś tam powodu (zazwyczaj błahego), to jeszcze jedno, dodatkowe, wymyślone nieszczęście dotyczące utraty pracy nie ma większego znaczenia. Usłyszałam kiedyś, że przez negatywne myślenie ściągamy na siebie nieszczęśliwe zdarzenia, więc postanowiłam myśleć w miarę pozytywnie.
Niedawno, na jednym z portalików przeczytałam historię kobiety po 50-tce, która od dwóch lat aktywnie, bezskutecznie poszukuje pracy („Za młoda na emeryturę, za stara na pracę”). Czy historia jest prawdziwa? Nie wiem, dla mnie nie ma to znaczenia. Być może ktoś pokusił się, by wysłuchać i opisać to, co spotkało babeczkę, być może ktoś historię wymyślił. Artykuł spowodował jednak, że moje obawy dotyczące nagłej utraty pracy obudziły się na nowo.
Wykształcona, z doświadczeniem w pracy, energiczna, pracowita, zdrowa, ambitna – tak przedstawia siebie bezrobotna kobieta, nazwijmy ją Pani X. Posiadając takie cechy Pani X postanowiła na własną ręką szukać pracy. Niestety, „Ciągle jestem postrzegana jako babcia, jakaś niedorozwinięta, tak głupia, że nie potrafię niczego obsłużyć, że będzie tylko ze mną problem, że zaraz pójdę na zwolnienie lekarskie” – skarżyła się Pani X.
Pomyślałam, że niestety Pani X ma rację. Dzisiaj w modzie jest być młodym. Młodym jest się do 30, no może do 35 roku życia. Tacy ludzie zatrudniani są najchętniej. Młoda, atrakcyjna kobieta około 30-tki szybciej znajdzie pracę, niż atrakcyjna kobieta po 40-tce. Od dawna zdziwiona jestem takim postępowaniem pracodawców, gdyż uważam, że 40-letnia pani ma zazwyczaj większe doświadczenie, większą wiedzę, nie gorsze kwalifikacje niż 30-latka wchodząca na rynek pracy. Dodatkowym atutem pani po 40-tce jest dyspozycyjność. Panie po 40-tce mają zazwyczaj odchowane dzieci, na które nie będą brały lekarskich zwolnień. Panie po 40-tce nie muszą odbierać dzieciaków z przedszkola, nie biegają na szkolne wywiadówki, nie są tak zmęczone jak młode mamusie, bo nie muszą wstawać w nocy do płaczących maluchów. Panie po 40-tce mają czas, którego brakuje młodszym mamusiom. Rzadko się zdarza, by pani po 40-tce zwiała pracodawcy na roczny urlop macierzyński, poprzedzony kilkumiesięcznym ciążowym zwolnieniem. Wychodzi na to, że pani po 40-tce powinna być dla pracodawcy bardziej łakomym kąskiem, niż kobietka rozpoczynająca karierę zawodową. Dlaczego więc pracodawcy tak niechętnie zatrudniają bardziej doświadczone i bardziej dyspozycyjne kobiety?
Pani X czas jakiś szukała pracy na własną rękę, niestety z marnym skutkiem. W końcu pani X zawitała do pośredniaka, gdzie została przypisana do profilu „bezrobotna aktywna”, czyli taka, która pracę może sobie spokojnie znaleźć sama.
Co to takiego „profil bezrobotnego” – zainteresowałam się. Dawno nie korzystałam z usług urzędu pracy, więc pogrzebałam w Internecie, by na wszelki wypadek wiedzieć, na co mogę tam liczyć. Dowiedziałam się, że urząd pracy może ustalić dla mnie jeden z trzech profili pomocy:
– profil pomocy I – dla osób aktywnych, gotowych od razu do podjęcia zatrudnienia, Jeśli załapię się na ten profil pomocy to tak naprawdę z tematem zatrudnienia powinnam ogarnąć się sama, chociaż z urzędu przysługiwały mi będą usługi pośrednictwa pracy i doradców zawodowych;
– profil pomocy II – dla osób wymagających intensywnego wsparcia ze strony urzędu w celu znalezienia zatrudnienia. Ten profil oznacza, że potrzebuję szkoleń i staży oraz wsparcia ze strony urzędu pracy;
– profil pomocy III – dla osób oddalonych od rynku pracy, wymagających szczególnego wsparcia ze strony urzędu i innych instytucji rynku pracy. III profil pomocy oznacza, że jestem wyjątkowo niegramotna, mam problem z odnalezieniem się w pracy, należy mi się wsparcie psychologiczne oraz ośrodków społecznych.
Na internetowych forach wyczytałam, że jeśli bezrobotny chce, by urząd pracy nie zawracał mu głowy bzdurami, czyli nie będzie wysyłał na staże, szkolenia, do robót interwencyjnych i tak dalej, bo od lat zależy mu tylko na ubezpieczeniu zdrowotnym, to powinien celować w profil III. Jeśli jednak bezrobotny chce wyrwać kasę z urzędu pracy na własny biznes, to absolutnie nie wolno mu się znaleźć w profilu III.
Pomyślałam sobie, że zwykły 40-, 50-letni Kowalski rejestrujący się w urzędzie pracy prawdopodobnie chce wypaść jak najlepiej, gdyż być może zwykły, dojrzały Kowalski ma nadzieję, że to właśnie urząd pomoże jemu w znalezieniu pracy. Jeśli jednak komputer ustali dla zwykłego Kowalskiego I profil pomocy (co przy dużym doświadczeniu zawodowym jest wielce prawdopodobne), to będzie oznaczało to, że Kowalski pracę ma znaleźć sobie sam. Jeśli jednak Kowalskiemu przyjdzie do głowy wypaść troszkę gorzej i komputerek zakwalifikuje jego osobę do profilu III, to za dojrzałego Kowalskiego weźmie się urzędowy psycholog. Czyli i tak źle, i tak niedobrze. Najlepiej więc załapać się na profil II i liczyć na łaskawość urzędu, który być może wyśle Kowalskiego na jakiś darmowy kursik, pod warunkiem, że kursik nie będzie dla ludzi młodych, bo po co ludziom starszym jakikolwiek kursik?
Przeczytałam artykuł i pomyślałam, że historia Pani X to trudny temat. Dla wielu młodych ludzi pokolenie 50+, ba nawet 40+ to pokolenie stracone, to pokolenie ludzi starych, którzy nie powinni już niczego oczekiwać od życia, którzy powinni siedzieć cicho i powinni cieszyć się z tego co mają. Dla pracodawców, poszukujący pracy w wieku 40+ stają się niewidoczni, przeźroczyści, nieważni, nieinteresujący, niewydajni.
Pod artykułem ukazało się mnóstwo komentarzy. Jedni uważają, że historia Pani X jest wyssana z palca, inni utożsamiają się z jej historią, jeszcze inni kibicują Pani X w znalezieniu pracy.
Wśród licznych komentarzy znalazłam taki, który w pełni odzwierciedla moje zdanie na ten temat, zdanie, które wyraziłam na początku swojego felietonu „Dziwię się Pracodawcom którzy unikają zatrudniania kobiet w wieku 50+. Świadczy to o bardzo silnych stereotypach, które panują wśród osób z HR. Przecież kobieta, która ma odchowane dzieci, nie bierze z tego powodu zwolnień, jest zdrowa i mądra. Na dodatek posiada ogromne doświadczenie. Jest to czołg w pracy. Kto tego nie rozumie, jest niemądry. Trzeba z tym walczyć. Najwięcej mogą media, które niestety, nie mają czym się pochwalić w tym zakresie. Podejmowanie tematu od czasu do czasu to nie jest to. Tu potrzebna jest polityka i dalekosiężne myślenie. Jeśli ktoś ma wątpliwości, to niech przypomni sobie fantastyczną modelkę, która ostatnio przefrunęła przez nasze monitory. Wielka klasa i nieprzemijające piękno” (facet 50+).
Judyta
judyta@wyszkowiak.pl

Komentarze

Napisz komentarz

• Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
• Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
• Za treść komentarza odpowiada jego autor.
• Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl

Imię:

Tytuł:

Komentarz: