• - Strona Główna

• 
  

- Nasz dziadek był w swojej wielkości człowiekiem niebywale skromnym. Kiedy pracował jako kierownik samorządu Wyszkowa, zależało mu przede wszystkim na dobru wspólnym, dobru mieszkańców tego miasta - mówił Rafał Wolski, wnuk Stanisława Wolskiego, któremu poświęcono odsłonięty w minioną niedzielę pomnik.

Monument poświęcony jest przedwojennemu burmistrzowi Wyszkowa, który w czasie II wojny światowej uratował przed śmiercią dwie żydowskie dziewczynki - Rachelę i Bruchę Rubinowicz, za co pośmiertnie został uhonorowany izraelskim odznaczeniem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. Na uroczystość przybyła rodzina Wolskich, Rubinowiczów, która przyjechała z Francji i Izraela, w tym urodzona w Wyszkowie Brucha Rubinowicz, której rodzice i rodzeństwo zostali zabici w Treblince.
Uroczystość rozpoczęła się od mszy odprawionej w Sanktuarium św. Idziego. Po niej uczestnicy przeszli na plac Wyzwolenia, a prowadziła ich Młodzieżowa Orkiestra Dęta Ochotniczej Straży Pożarnej, którą dyrygował honorowy obywatel gminy Wyszków Franciszek Józef Bieganowski.
To właśnie na placu, przy jednej z głównych ulic Wyszkowa wyszkowski samorząd postawił pomnik zaprojektowany przez profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Czesława Dźwigaja. Odsłonili go burmistrz Grzegorz Nowosielski, przedstawiciele rodzin Wolskich, Rubinowiczów, którzy wpatrzeni w podobizny Stanisława Wolskiego i dwóch dziewczynek stali w milczeniu dłuższą chwilę składając hołd dzielnemu człowiekowi.
Za pamięć o dawnych obywatelach i przedwojennym burmistrzu dziękował Wyszkowowi konsul generalny Rzeczypospolitej we Lwowie Rafał Wolski - wnuk Stanisława Wolskiego.
- Słyszałem od ojca i jego rodzeństwa, że Wyszków stał się na kilkanaście lat szczęśliwym schronieniem dla rodziny Wolskich, która w 1923 r. musiała opuścić rodzinne strony, Kijowszczyznę - stwierdził. - Jesteśmy wdzięczni, że szacunek do pracy naszego dziadka i pamięć o nim są obecne. Szczególnie jesteśmy wdzięczni za pamięć o tym, czego dziadkowie moi dokonali, kiedy już dziadek nie był burmistrzem, a moja babcia nie była prezeską Związku Pracy Obywatelskiej kobiet tylko gospodynią domową walczącą o codzienny byt swojej rodziny i o to, by czworo jej dzieci uczestniczących w konspiracji niepodległościowej przetrwało. Jesteśmy wdzięczni jako Wolscy za podtrzymywanie więzi z naszą rodziną. Nikt z nas już tu nie mieszka, ale pamiętam, jak mój nieżyjący już ojciec lubił i cenił to miasto, jego mieszkańców, ziemię. Zawsze mówił, że Wyszków był tym miejscem, gdzie spędził szczęśliwe dzieciństwo i burzliwą wojenną młodość. Był zawsze wdzięczny, że Wyszków odwdzięczył się mu honorowym obywatelstwem i było to jedno z wyróżnień, które najbardziej cenił - stwierdził Rafał Wolski. - Upamiętnienie Stanisława Wolskiego i, choć nie ma jej na pomniku, naszej babci Wincentyny Marii Wolskiej to zobowiązanie dla nas potomków, dla wyszkowian, także rozsianych po całym świecie. Pamięć o Stanisławie Wolskim niech będzie tym, co łączy wyszkowian - tych dawnych i tych obecnych, tych obecnych na dzisiejszej uroczystości i tych, którzy nie zdążyli na nią dotrzeć.
Rafał Wolski mówił o skromności i poświęceniu Stanisława Wolskiego, który latem i jesienią 1945 r. przeżył głód wraz z innymi mieszkańcami Bartoszyc, gdzie został burmistrzem.
- Te fatalne warunki życiowe spowodowały, że rozchorował się i w wieku 45 lat zmarł. Ostatnie dni życia spędził urzędując na łóżku wstawionym do swojego gabinetu burmistrza. Postawa mojego dziadka, urzędnika samorządowego, który zrobił wszystko, by nie jemu i jego rodzinie, tylko społeczności działo się dobrze, była tym, co mi przyświecało, kiedy wybierałem karierę w służbie publicznej - dodał.
- Nie myślałam, że wrócę jeszcze do Wyszkowa - zabrała głos Brucha Rubinowicz.
Prof. Czesław Dźwigaj tłumaczył znaczenie symboliki pomnika. Jak mówił, odciśnięte w podstawie stopy i ręce symbolizują ślady tych, którzy nie uratowali się z zagłady II wojny światowej. Na pomniku znajdują się też oryginalne odbicia medalu Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata.
- Postać burmistrza to jest duch unoszący się nad tymi dziewczynkami. Proszę spojrzeć, na jego duże ręce obejmujące dziewczynki. On sam nie ma nóg, jest ponad nimi. Zachował swoją tożsamość jako katolik, osoba otwarta i ratuje życie dziewczynek - starszej, nie godzącej się z losem i drugiej - milusińskiej, która nie wie, co to wszystko znaczy - stwierdził.
Jarosław Wolski mówił w imieniu swojej ciotki, Marii Banasiak z domu Wolskiej - córki Stanisława Wolskiego. „O tych mrocznych latach nie można zapomnieć, a takich ludzi, jak mój tata Stanisław Wolski było wielu - ryzykowali życiem swoim i własnych rodzin, ale nie uważali się za bohaterów. Była to dla nich miara człowieczeństwa” - cytował słowa Marii Banasiak, która z powodu wielkiego wzruszenia nie była w stanie sama publicznie zabrać głosu.
Wdzięczność za uhonorowanie Stanisława Wolskiego wyraził też honorowy obywatel gminy Wyszków płk pil. Janusz Decewicz. Okolicznościowe listy wystosowali też europoseł Jarosław Kalinowski oraz honorowy obywatel gminy Wyszków Eugeniusz Daszkowski.
J.P.

• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  
• 
  
  

Komentarze

Napisz komentarz

• Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
• Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
• Za treść komentarza odpowiada jego autor.
• Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl

Imię:

Tytuł:

Komentarz: