• - Strona Główna

• 
  
  

„Wyszkowiak”: Przedstawiciele PiS mówią dużo o polityce socjalnej, m.in. o programie 500 zł na każde dziecko. Jednocześnie na pytanie, skąd wziąć na to pieniądze mówią – „opodatkujemy sklepy wielkopowierzchniowe, uszczelnimy ściągalność podatków, m.in. VAT”. Czy uszczelnienie systemu podatkowego jest realne, skoro przez ostatnie lata koalicja PO-PSL nie zdołała tego zrobić?
Stanisław Jastrzębski: – Każdy normalnie myślący człowiek zdaje sobie sprawę, że bardzo przyjemnie się rozdaje. Tylko skąd czerpać środki, żeby te wszystkie obietnice spełnić? Niektórzy, skrajnie podchodzący do sprawy twierdzą, że podatki są w ogóle niepotrzebne. Ale na poważnie, jeśli państwo ma wydatki, musi mieć i dochody. Na pewno dużo do życzenia pozostawia system uszczelnienia podatków. Uważam, że konieczne jest również ich uproszczenie. Powinny być jasne i przejrzyste dla każdego przeciętnego człowieka. Spryciarze podparci kruczkami prawnymi korzystają często na niejasnym prawie. Bywa, że to właśnie bogaci płacą najmniej podatków. Jest w naszym państwie wiele do zrobienia w zakresie uszczelnienia i uproszczenia podatków. Każdy podatek powinien być powszechny, ale niewysoki, akceptowany przez większość ludzi. Taki podatek bardziej państwu będzie się opłacał niż budowanie skomplikowanych systemów pozwalających na ich obchodzenie. Na uwagę zasługuje fakt, że wszystkie sieci wielkopowierzchniowe w krajach Unii Europejskiej wykazują dochodowość między 10 a 17 proc., jedynie w Polsce wykazują go na poziomie 1 proc. To najlepszy dowód na to, że wielu sprawom w kraju należy się przyjrzeć, uporządkować je i wprowadzić w sposób jasny, czytelny dla obywatela, ale i konsekwentny.

Do tej pory koalicja rządząca, w tym PSL, nie czuła determinacji, by kwestie funkcjonowania sklepów wielkopowierzchniowych uporządkować. Dopiero przed wyborami ten problem się zauważa. Wielu polityków zwraca uwagę, że małych przedsiębiorców państwo ściga za przysłowiową złotówkę, a duzi rynkowi gracze wyprowadzą z kraju grube miliony.
– Niestety, jest w tym wiele prawdy. My jako PSL podejmowaliśmy ten temat wielokrotnie, ale zawsze w koalicji mamy tyle mocy sprawczej, ilu mamy swoich przedstawicieli. Każda koalicja rządząca musi też zachęcać inwestorów z kapitałem zagranicznym, żeby zechcieli właśnie u nas zainwestować i tworzyć miejsca pracy. Przykładem jest Jaguar, który nie zainwestował w Polsce, ale na Słowacji, bo tam firma była skuteczniej zachęcana do zainwestowania. W momencie, kiedy bezrobocie było wysokie musieliśmy uwzględniać warunki inwestorów i pod nich układać pewne sprawy. Dziś sytuacja się zmienia – powinniśmy wyciągać wnioski z popełnionych poprzednio błędów i nie skupiać się na zachęcaniu do inwestowania w Polsce tylko dlatego, że Polacy są jedną z najtańszych sił roboczych w Unii Europejskiej. Może czas z tym skończyć. Polacy zasługują na godne wynagrodzenie za dobrą pracę.

PSL-owski minister Władysław Kosiniak Kamysz w wypowiedzi dla TVP Info stwierdził „Rynek stał się rynkiem pracownika, gdzie to on zaczyna dyktować warunki. Ofert pracy nie brakuje, ale muszą one być lepszej jakości, żeby poszukujący pracy chcieli je przyjmować”. Minister mówił też o konieczności zapewnienia stabilności zatrudnienia poprzez powszechność umów o pracę, wzrost wynagrodzeń, oskładkowanie umów cywilno-prawnych, ograniczenie umów terminowych, promowanie w zamówieniach publicznych firm zatrudniających na etat itp. Tego typu nastawienie wiąże się ze zwiększeniem kosztów dla pracodawców. Czy w obecnej sytuacji wytrzymają oni takie obciążenia? Czy zmiana, o której mówi minister nie przyniesie skutku w postaci wzrostu bezrobocia, upadku firm?
– Intencje ministra są słuszne, ale opracowując rozwiązania szczegółowe należałoby zwrócić uwagę na pewne duże niebezpieczeństwa. Jeśli będziemy zwiększali koszty pracy, to zawsze spotkamy się ze zjawiskiem uciekania pracodawców od kosztów do szarej strefy, ludzie będą przychodzili do państwa po zasiłki. W mojej ocenie należy zwrócić uwagę na racjonalność kosztów pracy. One powinny być powszechne, ale minimalizowane, by pracodawcy nie opłacało się zatrudniać pracownika na czarno. W wielu wypadkach to sami pracownicy proszą pracodawców – „dajcie mi oficjalnie minimalne wynagrodzenie, a resztę dopłaćcie nieoficjalnie”. Z tym problemem powinniśmy się zmierzyć. Powinniśmy uruchomić ścieżkę legislacyjną dojścia do normalności. To trudne, ale możliwe.

Chce Pan zatem, by podatki czy koszty pracy były niższe, ale stały się zobowiązaniem powszechnie uiszczanym.
– By wyborca mógł się rozsądnie wypowiedzieć za danym rozwiązaniem, musi mieć uczciwą wiedzę, prawdziwą informację. Są przynajmniej trzy aspekty, na które trzeba zwrócić uwagę. Po pierwsze, czy najbiedniejsi Polacy, emeryci renciści o najniższych świadczeniach, zarabiający w pierwszym progu podatkowym nie powinni być zwolnieni z płacenia podatku od tych świadczeń? Najbogatsi Polacy powinni mieć ulgi w podatkach, ale pod warunkiem, że tworzą nowe miejsca pracy. Kiedy ofert pracy będzie w kraju więcej, politykę fiskalną można zmienić. Podkreślam, podatek powinien być prosty przejrzysty i nieuchronny. Takiego systemu potrzeba.

Podczas tegorocznych dożynek w powiecie wyszkowskim wójtowie, ale też i inni wiele mówili o złej sytuacji producentów mleka – spadku cen skupu tego surowca, konieczności płacenia kar za przekroczenie kwot mlecznych. Do tego pojawiła się susza, która spowodowała straty, konieczność kupna pasz. Czy Pana zdaniem, rząd w zakresie wsparcia rolników spełnia swoje funkcje?
– Sytuacja polskiego rolnictwa w ostatnich latach uległa wielkim zmianom. Wchodząc do Unii mieliśmy ponad 2 mln gospodarstw rolnych, małych, niemających szans na utrzymaniu się na rynku Wspólnej Polityki Rolnej realizowanej w Unii Europejskiej. Ciągle borykamy się z koniecznością stworzenia w Polsce gospodarstw rolnych na tyle wydolnych ekonomicznie, by mogły produkować i być konkurencyjne na unijnym rynku. Dopłaty bezpośrednie do hektara spowodowały niechęć do wyprzedawania ziemi.

Zatem system dopłat zahamował konsolidację rozdrobnionego rolnictwa.
– Wchodząc do Unii Europejskiej nie mieliśmy innego wyjścia. To, co udało się wynegocjować ówczesnemu ministrowi Jarosławowi Kalinowskiemu, to było mistrzostwo świata. Myśmy wchodzili do UE z tak rozdrobnionymi gospodarstwami i z takim spadkiem produkcji, że gdybyśmy uzgodnili dopłaty do produkcji, to pewnie nie osiągnęlibyśmy nawet połowy kwot, które teraz dostajemy jako kraj do hektara. Dziś powinniśmy myśleć, co dalej z Wspólną Polityką Rolną. Polskie gospodarstwa, które mogłyby konkurować z unijnymi, powstają wolniej niż należałoby się tego spodziewać. Należy stworzyć system zachęt, wsparcia dla osób, które chcą się poświęcić rolnictwu, by mieli warunki do godnego życia i konkurowania.
Jeśli chodzi o kwestię mleka – zawsze przy nadprodukcji spadają ceny. Producenci wiedzieli o tym, jakie limity produkcji mają wyznaczone. Ci, którzy je przekraczali robili to świadomie, bo w tamtym czasie cena mleka była wyższa niż kara za wyprodukowanie dodatkowego litra tego surowca. Przekraczanie kwot opłacało się rolnikom. Byli przekonani, że wysokie ceny skupu się utrzymają, więc produkowali, sprzedawali i chcieli zarabiać. Kiedy nastąpił radykalny spadek cen, rolnicy znaleźli się w pułapce. Nie dziwię się, że narzekają, mają pretensje, ale wiedzieli jakie są zasady. Minister rolnictwa zaproponował rozłożenie kar na raty. W polskim systemie mleko trafia do spółdzielni i to one z nadprodukcji wytworzyły artykuły, które sprzedały. Spółdzielnie zarobiły niemałe pieniądze. To one powinny wesprzeć rolników, od których kupowały mleko i czerpały zyski. Ciężar kary nie powinien spoczywać tylko na rolniku. Spółdzielnie powinny poczuć się do odpowiedzialności, by wesprzeć dostawców. Na tym polega przyzwoitość w handlu.
W związku z suszą rolnicy w całym kraju złożyli wnioski na ok. 1,5 mld zł. Będą one weryfikowane, minister ma zapewnione na wsparcie poszkodowanych prawie 450 mln zł. Jeśli wnioski są naliczone zgodnie ze stanem faktycznym, to rząd powinien wesprzeć gospodarstwa. Bo jak pani słusznie zauważyła, zbiegło się w czasie kilka niesprzyjających okoliczności. Poza niską ceną produktów, pojawiła się klęska suszy, która spowoduje, że pasz będzie na rynku mało i będą drogie. Musimy myśleć o tym, by nie załamał się rynek produkcji, bo najlepiej rozwijającą się ostatnio branżą jest polskie przetwórstwo rolne. Szkoda byłoby stracić rynki, które z takim trudem zdobywaliśmy.

Czy w związku z tym, Pana zdaniem, rolnicy więcej zyskali czy stracili na wejściu Polski do Unii Europejskiej?
– Nie było innego wyjścia niż wejście do Unii. Dziś powinniśmy oceniać sytuację nie tylko pod kątem dnia dzisiejszego, ale patrzeć perspektywicznie. Powinniśmy wypracować kierunki działań oraz mechanizmy, które dadzą szansę na to, by nasze rolnictwo było konkurencyjne w stosunku do niemieckiego, francuskiego itd. To nie jest łatwe, bo nadal jako kraj mamy bardzo duże zaległości, ale nie powinniśmy tej sprawy lekceważyć. Naród, który nie jest samowystarczalny, nie jest w stanie się sam wyżywić, traci swoją niezależność.

W konflikcie w wyszkowskim szpitalu po jednej ze stron były osoby sprawujące władzę w samorządzie z ramienia PSL-u. Starosta powtarzał w czerwcu, że to nie jest jego konflikt, ale szpitala. Czy Pana zdaniem, takie stanowisko było słuszne? Czy spór został rozwiązany w dobry sposób?
– Ze szpitalem zetknąłem się jeszcze jako pierwszy starosta. Zawsze był to trudny temat, bo w systemie od początku jest za mało pieniędzy w stosunku do oczekiwań i potrzeb pacjentów. Generalnie nie uciekniemy od stwierdzenia, że dobra opieka zdrowotna musi kosztować. Oczywiście byłoby najlepiej, by pracodawcy szukali porozumienia, rozwiązywali konflikt we własnym gronie, ale jak się okazuje, nie jest to łatwe. Związki zawodowe są potrzebne, bo we współczesnym świecie ktoś musi bronić praw pracowniczych. Ale czy związki zawodowe mogą nie myśleć o przyszłości swojego zakładu pracy? Też muszą mieć świadomość, że na zaspokojenie oczekiwań i potrzeb muszą być pieniądze. Czy ten konflikt był we właściwy sposób zażegnany? Pewnie wszystko w życiu można zrobić lepiej, ale wierzę, że intencje wszystkich stron były jak najlepsze. Dziś wydaje się, że jesteśmy po raz kolejny mądrzejsi po sprawie. Co by nie mówić, strajk w takiej placówce jak szpital powoduje, że część pacjentów szuka pomocy w innych szpitalach. Ludzie oczekują bowiem dobrej opieki. Jeśli nie będzie pacjentów, sam personel nie wykona kontraktu z NFZ-em. Najważniejszym podmiotem jest pacjent i jego dobro, za nim idą pieniądze. Szpital jest samodzielny, publiczny – ta formuła prawna nakłada na niego konieczność samofinansowania się. Dzisiejsze prawo zabrania dokładania do samofinansującego się podmiotu. Nasz szpital do niedawna słynął z dobrych warunków dla rodzących na oddziale położniczym. Od strajku pacjentki wolą rodzić w innych miastach lub w niepublicznych placówkach. Jeśli nie będą korzystać z usług szpitala, nie będzie możliwe wykonanie kontraktu i nie spłyną tu pieniądze. Każda grupa zawodowa ma prawo do godnego wynagrodzenia i upominania się o swoje prawa. Jest jednak granica, której nie można przekraczać. Nie zawsze problemy należy wylewać na zewnątrz, bo to może okazać się przyczyną dużych strat.

Z drugiej strony, pracownicy służby zdrowia zawsze mogą usłyszeć „nie protestujcie, bo narażacie zdrowie i życie pacjentów”. Gdyby pielęgniarki nie powiedziały głośno i radykalnie o swoich potrzebach, to mogłyby jeszcze przez wiele lat pracować za niskie pieniądze w zawodzie, który wymaga poświęcenia, wiedzy i wielu innych kwalifikacji.
– Na pewno każdy chory oczekuje pełnego poświęcenia, życzliwości, dobrej opieki. Sam korzystałem z usług szpitala, wiem jak szalenie ważna jest dobra opieka. Źle się dzieje, kiedy w naszym kraju pieniądze się znajdują, ale po wielkich awanturach. Byłoby o wiele lepiej, by znalazły się przed podjęciem tak radykalnych kroków przez pielęgniarki. Dobrze, że będą podwyżki, ale ciągle musimy pamiętać, że można dać tyle, na ile pozwalają wpływy ze składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Składki są za niskie, czy te pieniądze są źle dystrybuowane?
– Nie jestem fachowcem w tej dziedzinie, ale uważam, że wszystko wymaga kontroli, analizy i poprawienia. Na pewno system wymaga dofinansowania, jeśli jako społeczeństwo chcemy mieć lepszą opiekę medyczną. Czy mamy zbyt dużo administracji, czy marnotrawione są pieniądze? Na pewno nigdy nie jest tak dobrze, by nie mogło być lepiej. Obawiam się, że duża pula pieniędzy może gdzieś przeciekać. Należy uszczelnić system. Województwo mazowieckie przekazuje itp. 1,5 mld zł innym województwom na podstawie specjalnego algorytmu naliczanego na pacjenta. Te pieniądze idą do biedniejszych województw. Gdyby choć część z nich została w województwie mazowieckiem, system opieki byłby zasilony. Wiem jednak, że nie w samych pieniądzach jest problem. Należy wrócić do precyzyjnego określania ilości osób obsługujących pacjenta. Należy określić, co generuje niepotrzebne koszty. Problemy same się nie rozwiążą. Państwo wraz z zainteresowanymi stronami powinno szukać dobrych rozwiązań.

No właśnie – potrzeba nam mądrych rządów. O PSL-u mówi się, że ma duże zdolności koalicyjne. Czy państwo jesteście gotowi wejść w koalicję z każdą opcją polityczną? Czy chodzi wam o pewne zasady i idee, czy jednak jest tak, jak to itp. powtarzają przedstawiciele PiS, że jesteście partią, której zależy na obsadzaniu swoich członków, kolegów na stanowiskach w różnych instytucjach, agendach itp.?
– Trzeba pamiętać, że w ostatnim 25-leciu przeżyliśmy wiele rządów i te same agencje obsadzał SLD, Samoobrona, PiS, AWS i in. Do dziś pewnie niemała grupa pracuje w tych instytucjach. Tak to już jest w polityce, że rządzący mają przywilej obsady stanowisk. Jeśli chodzi o przypisywaną nam obrotowość – sprawa jest złożona. Uważam, że są momenty w życiu każdego narodu, kiedy jest czas na walkę polityczną, zdobywanie wyborców, ale też jest czas wzięcia odpowiedzialności za naród, za kraj. Oczekiwałbym od każdego rządzącego, by w każdej decyzji, bez względu na stanowisko, miał poczucie odpowiedzialności za naród i państwo. Wielu konfliktów i niesprawiedliwości dzięki takiemu podejściu byśmy uniknęli. Kiedy decydują się losy kraju, ktoś musi wziąć na siebie odpowiedzialność. Jeśli nie znajdzie się spoiwo, ogniwo, które połączy zwaśnione strony, to cóż jako klasa polityczna możemy zaproponować narodowi? Kolejne wybory. I tak można brnąć w ślepy zaułek. Mamy to nieszczęście, że nie jesteśmy tak bogatym państwem jak Włochy, Niemcy, Francja. U nas sytuacja polityczna w dużej mierze odbija się na gospodarce. Decyzjami PSL-u kieruje poczucie odpowiedzialności za społeczeństwo i naród. Może to patetycznie brzmi, ale wierzę, że takimi wartościami kierują się moi koledzy.

Mówi Pan o PSL-u jako o partii buforowej hamującej ekstremizmy, polityczne szaleństwa.
– Tak jest. Przez ostatnie 25 lat staliśmy się partią najbardziej znającą problemy środowisk lokalnych. Staliśmy się partią samorządową. W samorządach trzeba rozwiązywać nie tylko problemy rolnictwa, ale też edukacji, żłobków, przedszkoli, służby zdrowia, pomocy społecznej itd. PSL ma wiedzę, co się dzieje w regionach. Dobrze zna oczekiwania swoich wyborców. Apeluję do wyborców, by zagłosowali na kandydatów PSL. Zdaję sobie sprawę, że wiele ludzi zniechęconych jest do osób, które od lat pełnią pewne funkcje, „od zawsze” uczestniczą w sprawowaniu najwyższych stanowisk. Dziś mamy okazję na zmiany, proponuję – zmieniajmy swoich przedstawicieli, ale nie zapominajmy o swoich przekonaniach, bądźmy wierni zasadom służącym dobru społeczeństwa.
Rozmawiała
Justyna Pochmara

Komentarze

Napisz komentarz

• Komentarze naruszające netykietę nie będą publikowane.
• Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. nie będą publikowane.
• Za treść komentarza odpowiada jego autor.
• Regulamin komentowania w serwisie wyszkowiak.pl

Imię:

Tytuł:

Komentarz: